70's: ο θρύλος του Tristar στους αιθέρες

Τη δεκαετία του '70 η TWA βάζει στο στόλο της το Tristar, βάφει τα καθίσματα στα χρώματα της εποχής, ετοιμάζει μπριζολάκια για τους domestic επιβάτες της και το παρουσιάζει στο υποψήφιο κοινό της αναλόγως.

Προσέξτε τη διαρρύθμιση στην Economy (2-4-2, αντί του συνηθισμένου στη συνέχεια 2-5-2) και το τεράστιο ενδιάμεσο κενό στην τετράδα:

60’s: είναι κεφάτη, γυρίζει από το Everett!

50's: τα πρώτα jets

Το 1958 η Pan American βάζει στο στόλο της το B707 και το παρουσιάζει στο κοινό της με ένα φιλμάκι στα μέτρα της εποχής (από εκείνα που νομίζεις ότι στην επόμενη σκηνή θα εμφανιστεί “η Τζίνη και το τζίνι” ή κάτι ανάλογο).

Δείτε service, δείτε διαμόρφωση και θαυμάστε:

επιστροφή στις ρίζες

Ζούμε ρετρό στιγμές. Η μία μετά την άλλη οι αεροπορικές εταιρίες της Ευρώπης θυμούνται -και μας θυμίζουν- τις ρίζες και το ένδοξο παρελθόν τους. Air France, Austrian, Finnair, Iberia, KLM, Lufthansa, SAS, Tarom κ.ά. βάφουν μανιωδώς αεροπλάνα στα χρώματα του παρελθόντος, μόλις τα γενέθλιά τους δείξουν στρογγυλό αριθμό.

Μα τι τις έπιασε; Και γιατί το ρετρό πουλάει; Μην είν' η νοσταλγία για τα περασμένα μεγαλεία, τότε που το αεροπορικό ταξίδι ήταν για τους λίγους κι εκλεκτούς; Μην είν' το σέρβις που παράγινε λαϊκό, φέρνοντας τη μήνιν του επιβατικού λαού; Ή μήπως είναι η απειλή από τις νεοσύστατες λόου κοστ που βαριανασαίνουν (από την άπληστη καλοπέρασή τους) στο λαιμό των παραδοσιακών αερομεταφορέων, κλέβοντάς τους τη δόξα και τους επιβάτες; Και σε τελική ανάλυση τι είχε το αεροπορικό ταξίδι στο παρελθόν που τώρα μας λείπει, και μας κάνει να αναπολούμε τις μέρες του αεροπορικού μας παρελθόντος;

Αυτόν το μήνα γινόμαστε ασπρόμαυροι. Ψάχνουμε στιγμές, εικόνες και ήχους που δικαιολογούν τη στροφή στις αεροπορικές ρίζες του πολιτισμού μας κι ανακαλύπτουμε τη μαγεία του ταξιδιού μέσα από την εμπειρία που υποσχόταν μια πτήση με αεροπλάνο τότε.