Catering μέρος α’: το πρωινό

Μάρτιο του 2003 γύριζα από Παρίσι με την Ολυμπιακή στην ίδια πτήση με το Στέλιο Παρλιάρο. Φυσικά δε γνωριζόμαστε ούτε και μιλήσαμε. Ήταν όμως η εποχή που η ΟΑ είχε εισάγει νέα γεύματα στην Οικονομική και θεώρησα ότι η παρουσία του ήταν καλό σημάδι.

Πέντε μέρες πριν στην ΟΑ201 είχα δοκιμάσει ένα από τα πιο εντυπωσιακά πρωινά που μου έχουν σερβίρει ποτέ σε αεροπλάνο: Χτυπημένα αυγά με κομμάτια κοτόπουλου και σπαράγγια, γλυκό αχλάδι (ολόκληρο) με βύσσινο και κρουασάν βουτύρου φρεσκοψημένα μαζί με ζεστό ψωμάκι που μοίραζε το πλήρωμα από ξεχωριστό καλάθι. Και όλα αυτά, μαζί με το γνωστό βουτυράκι-τυράκι-μαρμελαδίτσα, καφέ-τσάι και χυμό. Και μόνο η καμπίνα που μοσχοβολούσε από τον καφέ και τα κρουασάν ήταν αρκετή για να απογειώσει γευστικά τους πάντες. Η δε προσφορά του ψωμιού από το καλαθάκι ξεχωριστά στον καθένα, αύξανε και την αίσθηση φιλοξενίας στην καμπίνα.

Ξαναδοκίμασα πρωινό σε διάφορες εταιρίες και -πιο πρόσφατα- στην Air France. Απογοητεύτηκα οικτρά.


Διαπίστωσα ότι στις ενδοευρωπαϊκές πτήσεις υπάρχουν δύο προσεγγίσεις.

Το κρύο πρωινό περιλαμβάνει συνήθως κάτι γλυκό (κανένα κρουασάν ας πούμε), ενίοτε μία φέτα ζαμπόν και μία τυριού και σε μεγάλα κέφια άντε και κανένα γιαουρτάκι. Συνήθως είναι όλα ακριβώς αυτό που λέει ο χαρακτηρισμός τους: κρύα, πολύ κρύα. Κάποτε και μπαγιάτικα (όπως τα κρουασάν της Air France από ATH για CDG). Το δε γιαούρτι είναι αυτό που ξεχωρίζει τη -μακρινή- Αθήνα από άλλες πόλεις του ευρωπαϊκού δικτύου της swiss, η οποία με τους Αθηναίους είναι πιο γενναιόδωρη και φροντίζει για τη διατροφική τους ισορροπία περισσότερο. Κοινώς, εκτός από ένα μέτριο muffin, σου δίνει και ένα γιαούρτι για να μη βαρεθείς τόσες ώρες...


Και μετά υπάρχει το ζεστό πρωινό, δηλαδή η ομελέτα, σε διάφορες εκδοχές της: με λουκάνικο Φρανκφούρτης (Lufthansa), με μανιτάρια (το συνηθισμένο) με μπέικον (ΒΑ) ή με κάποιο κατασκεύασμα πατάτας (οι φτωχότεροι συγγενείς). Το είδος αυτό στο σύνολό του τελεί υπό εξαφάνιση, προφανώς γιατί οι εταιρίες νοιάζονται για την υγεία μας. Διαπίστωσαν μάλλον την αύξηση στα τριγλυκερίδια των επιβατών (που προκαλείται στον καθένα από τη συνεχιζόμενη αύξηση στον επίναυλο καυσίμου) και αποφάσισαν να λάβουν μέτρα υπέρ της δημόσιας υγείας. Γιατί αλλιώς, θα χρειάζονταν σε λίγο και γιατρούς εν πτήσει για τα εμφράγματα και αυτό θα ήταν επιπλέον κόστος.

Ενώ ένα ψιλομπαγιάτικο προϊόν φούρνου δεν προκαλεί ούτε καν δηλητηρίαση. Αν το γεμίσεις μάλιστα με σοκολάτα, ξεχνάς εντελώς τι είναι αυτό που τρως. Ε, είναι προφανές ότι συμφέρει...