Το αεροπλάνο έχει τη φήμη του ασφαλέστερου μέσου μεταφοράς. Άποψη ευρέως αποδεκτή και στατιστικώς σωστή. Επειδή, λοιπόν, βασικό κομμάτι μιας πολιτισμένης μετακίνησης είναι η προϋπόθεση ότι φτάνεις σώος και αβλαβής, οι δείκτες ασφαλείας παίζουν κι αυτοί το ρόλο τους.
Το ατύχημα, βέβαια, όταν έρχεται, ως επιβάτης δεν το μυρίζεσαι εύκολα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά παραδείγματα πτήσεων που κυλούσαν άψογα μέχρι λίγο πριν την προσγείωση. Μέχρι τη στιγμή που κάτι στράβωσε. Το είδαμε να συμβαίνει στην Air France (2005, Α343, YYZ), αργότερα στην Iberia (2007, Α346, UIO) και τελευταία στην BA (2008, B772, LHR), αλλά και παλιότερα και στην ΟΑ (1997, SKG, SX-CBI).
Το ατύχημα, βέβαια, όταν έρχεται, ως επιβάτης δεν το μυρίζεσαι εύκολα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά παραδείγματα πτήσεων που κυλούσαν άψογα μέχρι λίγο πριν την προσγείωση. Μέχρι τη στιγμή που κάτι στράβωσε. Το είδαμε να συμβαίνει στην Air France (2005, Α343, YYZ), αργότερα στην Iberia (2007, Α346, UIO) και τελευταία στην BA (2008, B772, LHR), αλλά και παλιότερα και στην ΟΑ (1997, SKG, SX-CBI).
Σε όλα αυτά τα συμβάντα επιβάτες και πλήρωμα έφτασαν στον προορισμό τους στη χειρότερη περίπτωση με κάποια επουλώσιμα σωματικά (πιθανότατα και πολλά βαθύτερα ψυχικά) τραύματα. Το ότι έζησαν, όμως, μάλλον δεν ήταν απλώς τυχαίο. Τα περιστατικά αυτά συνέβησαν σε εταιρίες με αξιοπρεπή φήμη στον τομέα της ασφάλειας. Εκπαίδευση προσωπικού από τη μια και απαιτητική σχεδίαση από την πλευρά των κατασκευαστών αεροσκαφών από την άλλη σίγουρα συντέλεσαν στο να αποτραπούν ανθρώπινες απώλειες.
Η κουλτούρα ασφάλειας είναι άλλωστε κάτι που καλλιεργείται τόσο στο αεροπορικό προσωπικό όσο και στους επιβάτες. Τα προβλήματα συχνά εμφανίζονται και προειδοποιούν όταν οι διαδικασίες χαλαρώνουν, λόγω ίσως και μιας αδικαιολόγητα αυξημένης αυτοπεποίθησης που πάντα παραμονεύει.
Η κουλτούρα ασφάλειας είναι άλλωστε κάτι που καλλιεργείται τόσο στο αεροπορικό προσωπικό όσο και στους επιβάτες. Τα προβλήματα συχνά εμφανίζονται και προειδοποιούν όταν οι διαδικασίες χαλαρώνουν, λόγω ίσως και μιας αδικαιολόγητα αυξημένης αυτοπεποίθησης που πάντα παραμονεύει.
Ως επιβάτες δε μένουμε απέξω από αυτόν τον κανόνα. Πόσοι άραγε εντοπίζουμε την κοντινότερη έξοδο κινδύνου μπαίνοντας στο αεροπλάνο; Ή πόσοι φροντίζουμε οι αποσκευές και οι πλάτες των καθισμάτων μας να μην εμποδίζουν τη διόδο στις εξόδους του αεροσκάφους, διευκολύνοντας μια πιθανή εγκατάλειψη; Και, για να δούμε και μια άλλη πτυχή του ίδιου θέματος, πόσοι γνωρίζουμε/θυμόμαστε ότι τον καιρό που το ίχνος της VV241 έσβηνε από τα ραντάρ, η ΟΑ είχε συμφωνία code-sharing με την εν λόγω εταιρία στις πτήσεις από/προς Αθήνα;
Η ασφάλεια είναι πάντα ένα εξαιρετικά σύνθετο θέμα και ίσως προσεγγίσιμο μόνο από τους ειδικευμένους σε αυτό επαγγελματίες. Σε αυτήν όμως συμβάλλουν εν μέρει με τον τρόπο τους και οι επιβάτες της κάθε πτήσης, το προφίλ των οποίων διαφέρει αρκετά από εταιρία σε εταιρία. Ένας βαθμός γνώσης και εξοικείωσης με το χώρο μπορεί και να διευκολύνει τα πράγματα σε μια κρίσιμη στιγμή.
Για πιο ακραίες περιπτώσεις, υπάρχουν και σεμινάρια επιβίωσης.
Η ασφάλεια είναι πάντα ένα εξαιρετικά σύνθετο θέμα και ίσως προσεγγίσιμο μόνο από τους ειδικευμένους σε αυτό επαγγελματίες. Σε αυτήν όμως συμβάλλουν εν μέρει με τον τρόπο τους και οι επιβάτες της κάθε πτήσης, το προφίλ των οποίων διαφέρει αρκετά από εταιρία σε εταιρία. Ένας βαθμός γνώσης και εξοικείωσης με το χώρο μπορεί και να διευκολύνει τα πράγματα σε μια κρίσιμη στιγμή.
Για πιο ακραίες περιπτώσεις, υπάρχουν και σεμινάρια επιβίωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου