Το ενδιάμεσο διάστημα μεταξύ απογείωσης και προσγείωσης μοιάζει με περίοδο ανακωχής πριν ή μετά τη μάχη. Η αναμονή για το check-in, το τρέξιμο στο terminal, ο εκνευρισμός μέχρι να τοποθετήσει επιτέλους ο μπροστινός τις σακούλες από το duty free στα ντουλαπάκια ώστε να περάσουμε κι εμείς στη θέση μας και άλλα τέτοια γραφικά τα έχουμε αφήσει πια στο έδαφος. Η αναμονή για τις βαλίτσες ή οι ουρές του immigration είναι ακόμα πολύ μακριά. Τώρα πετάμε.
Η απόλαυση μιας πτήσης έρχεται για πολλούς κατά βάση από δύο στοιχεία: το γαστριμαργικό (βλ. την ενότητα catering) και αυτό που σχετίζεται με την αλληλεπίδραση επιβάτη-πληρώματος. Στο τελευταίο, οι προσεγγίσεις είναι πολλές.
Π.χ. αργήσατε να εμφανιστείτε σε πτήση της British Airways και καθυστερείτε ένα ολόκληρο 767; Το πλήρωμα θα σας περιμένει στην είσοδο και θα σας βοηθήσει να κάνετε εντυπωσιακή άφιξη με ένα ζωηρότατο χειροκρότημα καλωσορίσματος. Ο προφήτης Τζέρριος το έζησε (όχι, δεν άργησε εκείνος φυσικά) και μπορεί να σας το επιβεβαιώσει. Βέβαια η ΒΑ εκπαιδεύει σοβαρά τα πληρώματά της και είναι περήφανη γι’ αυτό.
Π.χ. αργήσατε να εμφανιστείτε σε πτήση της British Airways και καθυστερείτε ένα ολόκληρο 767; Το πλήρωμα θα σας περιμένει στην είσοδο και θα σας βοηθήσει να κάνετε εντυπωσιακή άφιξη με ένα ζωηρότατο χειροκρότημα καλωσορίσματος. Ο προφήτης Τζέρριος το έζησε (όχι, δεν άργησε εκείνος φυσικά) και μπορεί να σας το επιβεβαιώσει. Βέβαια η ΒΑ εκπαιδεύει σοβαρά τα πληρώματά της και είναι περήφανη γι’ αυτό.
Αλλά και στην KLM περνάνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Ακόμη και τις αναταράξεις θα τις παρουσιάσουν με τρόπο. Η προϊσταμένη αναφώνησε «Get ready for your Disneyland flight!» και ο προφήτης Κανγκερλούσιος ακόμη έχει να λέει για το πόσο καλά πέρασε μαζί τους.
Εξάλλου, δε θα ξεχάσω και την αντιμετώπιση από πλήρωμα Ολυμπιακής σε επιβάτη που ήθελε να γίνει τύφλα μέσα στο Α300. Στο δεύτερο-τρίτο μπουκαλάκι κρασί του χαμογέλασαν και του είπαν ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλα ποτά διαθέσιμα στην καμπίνα, απλώς γιατί τελείωσαν. Λευκό πλην όμως αποτελεσματικό ψεμματάκι. Σε άλλες εταιρίες μπορεί και να του είχαν βγάλει τις ειδικές χειροπέδες που υπάρχουν και στις καλύτερες αεροπορικές εταιρίες/οικογένειες.
Αντιθέτως, όταν αμερικανίδα επιβάτις ζήτησε από το πλήρωμα της Air France να κρατήσει την κούπα του καφέ για λίγο ακόμα, παρά το ότι στην καμπίνα μάζευαν δίσκους, αντιμετωπίστηκε με...γαλλική "αβροφροσύνη". Της πήραν το δίσκο, της άφησαν το ποτήρι, ξύνισαν τις χαριτωμένες γαλλικές φατσούλες τους και ξεστόμισαν το ανεκδιήγητο «Σεγβίς α λα Κάγτ» (Service à la carte) με ανασηκωμένο φρύδι και ειρωνικό ύφος χιλίων καρδιναλίων, λες και της έκαναν την υπέρτατη χάρη σε ζήτημα ζωής ή θανάτου...
Και μιας και περάσαμε στο γαλλογερμανικό άξονα, έχετε δοκιμάσει ποτέ να μην κλείσετε το σκιάδιο του παραθύρου σας σε υπερατλαντική πτήση με Lufthansa όταν το πλήρωμα σάς διατάξει; Μην το κάνετε. Μαύρο φίδι που σας έφαγε. Η γερμανική πειθαρχία επιβάλει την τυφλή υπακοή σας. Είναι κι αυτό μια άποψη...
Σε τελική ανάλυση οι διαφορές εστιάζονται κυρίως στον τρόπο που η κάθε εταιρία επιβάλει την απαραίτητη πειθαρχία στις καμπίνες της. Άλλες το καταφέρνουν διακριτικά και άλλες κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να το κάνουν αδιάκριτα.
Όπως και να το κάνουμε, πάντως, όσο κι αν οι εταιρίες αγωνίζονται να περιορίσουν το interaction επιβάτη-προσωπικού με τη χρήση της τεχνολογίας, όσο κι αν διαδωθεί το e-ticket και το ηλεκτρονικό check-in, ακόμη κι αν καταργηθεί κάθε στάδιο επαφής με οποιονδήποτε άνθρωπο μέχρι την επιβίβαση, μέσα στην καμπίνα το πλήρωμα θα υπάρχει πάντα και θα καθορίζει τις εντυπώσεις του καθενός μας από κάθε ταξίδι, πολιτισμένο ή μη.
Εξάλλου, δε θα ξεχάσω και την αντιμετώπιση από πλήρωμα Ολυμπιακής σε επιβάτη που ήθελε να γίνει τύφλα μέσα στο Α300. Στο δεύτερο-τρίτο μπουκαλάκι κρασί του χαμογέλασαν και του είπαν ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλα ποτά διαθέσιμα στην καμπίνα, απλώς γιατί τελείωσαν. Λευκό πλην όμως αποτελεσματικό ψεμματάκι. Σε άλλες εταιρίες μπορεί και να του είχαν βγάλει τις ειδικές χειροπέδες που υπάρχουν και στις καλύτερες αεροπορικές εταιρίες/οικογένειες.
Αντιθέτως, όταν αμερικανίδα επιβάτις ζήτησε από το πλήρωμα της Air France να κρατήσει την κούπα του καφέ για λίγο ακόμα, παρά το ότι στην καμπίνα μάζευαν δίσκους, αντιμετωπίστηκε με...γαλλική "αβροφροσύνη". Της πήραν το δίσκο, της άφησαν το ποτήρι, ξύνισαν τις χαριτωμένες γαλλικές φατσούλες τους και ξεστόμισαν το ανεκδιήγητο «Σεγβίς α λα Κάγτ» (Service à la carte) με ανασηκωμένο φρύδι και ειρωνικό ύφος χιλίων καρδιναλίων, λες και της έκαναν την υπέρτατη χάρη σε ζήτημα ζωής ή θανάτου...
Και μιας και περάσαμε στο γαλλογερμανικό άξονα, έχετε δοκιμάσει ποτέ να μην κλείσετε το σκιάδιο του παραθύρου σας σε υπερατλαντική πτήση με Lufthansa όταν το πλήρωμα σάς διατάξει; Μην το κάνετε. Μαύρο φίδι που σας έφαγε. Η γερμανική πειθαρχία επιβάλει την τυφλή υπακοή σας. Είναι κι αυτό μια άποψη...
Σε τελική ανάλυση οι διαφορές εστιάζονται κυρίως στον τρόπο που η κάθε εταιρία επιβάλει την απαραίτητη πειθαρχία στις καμπίνες της. Άλλες το καταφέρνουν διακριτικά και άλλες κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να το κάνουν αδιάκριτα.
Όπως και να το κάνουμε, πάντως, όσο κι αν οι εταιρίες αγωνίζονται να περιορίσουν το interaction επιβάτη-προσωπικού με τη χρήση της τεχνολογίας, όσο κι αν διαδωθεί το e-ticket και το ηλεκτρονικό check-in, ακόμη κι αν καταργηθεί κάθε στάδιο επαφής με οποιονδήποτε άνθρωπο μέχρι την επιβίβαση, μέσα στην καμπίνα το πλήρωμα θα υπάρχει πάντα και θα καθορίζει τις εντυπώσεις του καθενός μας από κάθε ταξίδι, πολιτισμένο ή μη.
Υ.Γ. Η δημοσίευση αυτή και ιδίως το παραπάνω video είναι εξαιρετικά αφιερωμένα στο φίλο μας Σ. Ντ., μαζί με τις καλύτερες ευχές για μια συνέχεια στην καριέρα του αντάξια της αγάπης του για τον αεροπορικό χώρο γενικότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου