διαφήμιση στα...σύνορα της αγάπης και άλλες ανατολίτικες ιστορίες

Ας πιάσουμε την Ευρώπη από το ανατολικό της άκρο, εκεί όπου τα όρια με την Ασία είναι υπό συζήτηση... Η διαφήμιση αυτή παίζει συχνά στα διεθνή δίκτυα τελευταία και -παρότι η Ναζλί δεν πρωταγωνιστεί πουθενά- προσωπικά μου αρέσει, μάλλον λόγω της εικόνας του πάντα όμορφου Α330 στο τέλος.

Η Turkish Airlines θεωρεί τον εαυτό της ως την ταχύτερα αναπτυσσόμενη αεροπορική εταιρία της Ευρώπης. Αυτό βέβαια προϋποθέτει αφενός ότι η Τουρκία θεωρείται Ευρώπη και αφετέρου ότι, εκτός από τους γείτονές μας αεροπόρους, το ίδιο πιστεύουν και οι επιβάτες τους. Βέβαια, είναι αλήθεια ότι το δίκτυό της είναι καλό και όσοι έχουν πετάξει με ΤΗΥ πρόσφατα έχουν θετικά σχόλια να μεταφέρουν.

Δεν ξεχνάμε, όμως, ότι η εταιρία μετράει έξι αεροπειρατείες, δύο εξόδους από το διάδρομο προσγείωσης και δύο πολύνεκρα δυστυχήματα τα τελευταία δέκα χρόνια. Τα νούμερα αυτά γίνονται αντιστοίχως δέκα, τρεις και τέσσερα αν δούμε τα συνολικά περιστατικά της από το 1980 και μετά. Για πριν από το ’80 ας μη μιλήσουμε καν. Τη δε εικόνα με τους τουρίστες στην Αγια Σοφια που μεταμορφώνονται σε ένθερμους plane spotters στη θέα του αεροπλάνου της ΤΗΥ θα την αφήσω ασχολίαστη, απλώς γιατί αυτό στην Τουρκία απαγορεύεται αυστηρά, ακόμη κι αν ένα τέτοιο απίθανο σκηνικό συνέβαινε στην πραγματικότητα.

Κατά τα άλλα όπως είπα και πριν είναι ωραία διαφήμιση.

Με αντίστοιχο δυναμισμό η S7 (πρώην Sibir) άλλαξε την εταιρική της εικόνα την άνοιξη του 2006.

Τα ζωηρά χρώματα, η φρεσκάδα και η μουσική που θα μπορούσε να παίζεται εύκολα σε club δεν παραπέμπουν καθόλου σε εταιρία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Το παρελθόν ασφάλειας όμως είναι κι εδώ αμαρτωλό. Και η διαφήμιση υπάρχει για έναν εξαιρετικά σπουδαίο λόγο: να το διαγράψει.