Catering μέρος δ’: το ντιζέρτ, τα παρελκόμενα και άλλες γλυκές υποθέσεις

Αν η ποιότητα ενός προσφερόμενου δίσκου παρομοιαστεί με...μια καλοφτιαγμένη τούρτα, το κυρίως πιάτο είναι το κυρίως σώμα, είναι όλη η πλούσια σοκολάτα που γεμίζει το στόμα και κυριαρχεί στη γεύση που τελικά σου αφήνει το κομμάτι που τρως. Το κερασάκι στην «τούρτα» αυτή (ή η σαντιγύ ή το αμυγδαλάκι ή ό,τι άλλο προτιμάτε στην κορυφή) είναι το προσφερόμενο γλυκάκι του δίσκου.

Το γλυκό είναι κριτήριο ποιότητας. Αλλά είναι και κριτήριο προχειρότητας στη διαμόρφωση του δίσκου και κριτήριο των οικονομικών περικοπών μιας αεροπορικής εταιρίας. Όταν το κυρίως πιάτο είναι προσεγμένο ενώ το γλυκό δείχνει ετοιματζίδικο και βιομηχανοποιημένο, τότε η εταιρία προσπαθεί να κόψει. Όταν δεν τρώγεται ούτε το κυρίως ούτε το γλυκό, τότε ο επιβάτης πρέπει να κόψει, είτε την εταιρία είτε το φαγητό στη συγκεκριμένη εταιρία. Είτε και το κάπνισμα αν θέλετε (άσχετο, πλην όμως κι αυτό καλό θα του κάνει). Όταν και το κυρίως και το γλυκό είναι αξιοπρεπή, τότε και μόνο τότε η εταιρία βρίσκεται γαστρονομικά σε καλό δρόμο.

Στο μικρό αεροπορικό κόσμο μας υπάρχουν όλοι οι δυνατοί συνδυασμοί. Καλό κυρίως και συνήθως προσεγμένο επιδόρπιο (σε ΟΑ, LAN, Thai κ.ά.), καλό κυρίως και βιομηχανοποιημένο επιδόρπιο (βλ. υπερατλαντική swiss), αξιοπρεπές κυρίως πιάτο με ανεκδιήγητο “traditional greek baklava” σε συσκευασία σελοφάν με το σιρόπι να τρέχει από παντού και να καλύπτει τα πάντα (άλλη γνωστή ελληνική εταιρία), μέχρι και απαράδεκτο κυρίως αλλά με συμπαθητικό γλυκό (π.χ. Iberia).

Όταν όμως το σάκχαρο χτυπάει κόκκινο, κάποτε υπάρχει και η υγιεινή εναλλακτική του φρούτου, όπως σε αυτό το βραδινό της Thai, που ήταν από τους πληρέστερους δίσκους που έχω συναντήσει.

Ένα γεύμα, βέβαια, συμπληρώνεται και από το σχετικό bar service, με τις διαφοροποιήσεις και εκεί να είναι μεγάλες. Και δεν είναι μόνο το αν ο χυμός είναι... φυσικός 100% ή νέκταρ. Αλλού το αλκοόλ ρέει άφθονο, αλλού με το σταγονόμετρο και αλλού με το ευρώ. Γιατί αν η Αεροφλότ αφήσει τη βότκα ελεύθερη, η καμπίνα όλη θα κάνει οχτάρια (όχι, δε θα τη δώσουν τσάμπα, ακόμη κι αν κάποιος τους πείσει ότι αυτό το μπουκάλι Στολίσναγια πριν λίγο καιρό ήταν απλός χυμός πατάτας). Σε αντίθεση με Lufthansa ή swiss (υποπτεύομαι και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές της Star Alliance) που στις πτήσεις προς ΗΠΑ έχουν δωρεάν μέχρι και τη σαμπάνια. Σε αντίθεση -πάλι- με τις πέραν του Ατλαντικού αεροπορικές, που χρεώνουν ότι έχει αλκοόλ ανεξαιρέτως. Αλλά εκεί έχουμε έτσι κι αλλιώς μια άλλη, εντελώς διαφορετική προσέγγιση στο αεροπορικό προϊόν γενικότερα...