πτήση των ονείρων…

Σε τελική ανάλυση, αν χαθεί η ελπίδα, τι μέλλον μας μένει να περιμένουμε;

Καλά Χριστούγεννα και χαρούμενες γιορτές σε όλους!

η (χιουμοριστική) σοφία των αερο-προγόνων μας

Πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι ανακοινώσεις του πληρώματος είναι το τελευταίο πράγμα που προσέχει κανείς εν πτήσει.

Είναι η χάρη, η ομορφιά και οι τρόποι που σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στον έβδομο ουρανό. Και όλα αυτά προκύπτουν φυσικά μέσα από την κατάλληλη εκπαίδευση. Το παρακάτω βιντεάκι από τη δεκαετία του ’40 το αποδεικνύει περίτρανα (και ιδίως από τα 1:35’ και μετά).

Βλέπετε, οι άνθρωποι είχαν συνειδητοποιήσει από τότε πως σε ό,τι έχει να κάνει με τους τρόπους κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, είτε βρίσκεσαι στον αέρα είτε στο τελευταίο χωριό της...Αλαμπάμα και σατίριζαν ευθέως αυτά για τα οποία εμείς γκρινιάζουμε σήμερα.

cabin vs cabin vol.2

Και άντε, ας πούμε ότι το πλήρωμα είναι συμβατικό. Δηλαδή πιστεύετε ότι όλα είναι απλά, κατανοητά και ανεπιτήδευτα;

cabin vs cabin

Αλλά ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη την επαγρύπνιση και το ρόλο της στην ασφάλεια πτήσεων κι ας αφεθούμε στον κόσμο γοητευτικής γκλαμουριάς και κοσμοπολίτικης ευγένειας που προσφέρουν όλες οι εταιρίες του σήμερα.

Και πώς τα προσφέρουν όλα αυτά; Μα μέσω των πληρωμάτων που κοσμούν τις καμπίνες τους φυσικά. Δείτε και απολαύστε:

Κάτι σας θύμισε, ε; Μπα, τα χρώματα θα φταίνε...

cockpit vs cabin

Υπερσύγχρονα αεροσκάφη, αυτοματοποιημένα πιλοτήρια, τυποποιημένες διαδικασίες και επακριβώς καθορισμένες πορείες: η δουλειά του πιλότου στις μέρες μας είναι σε μεγάλο βαθμό προβλέψιμη, σχεδόν βαρετή, γεμάτη πλήξη και ρουτίνα...

Γι' αυτό και οι σύγχρονες αρχές ασφάλειας πτήσεων προστάζουν την εύρεση τρόπων συνεχούς επαγρύπνισης και διατήρησης απόλυτης νοητικής διαύγειας! Δείτε ας πούμε:

Μετά από ενδελεχείς μελέτες αποτελεσματικότητας, το μοντέλο αυτό εφαρμόζεται και στα δικά μας αεροσκάφη, πάντα με έμφαση στην ασφάλεια και την αποτελεσματικότερη διασφάλισή της:

first vs economy

Αν νομίζετε ότι η νοοτροπία "no frills" είναι καινούργια, δείτε την εκδοχή της από τη δεκαετία του '80:

welcome aboard

Η αλήθεια στο αεροπορικό ταξίδι!



"...enjoy your flight!"

décollage

Καταπληκτικά τα βιντεάκια που κυκλοφόρησε η Air France με αφορμή τα 75α γενέθλιά της.

Δείτε άλλο ένα από αυτά και προσέξτε:
-το διχτάκι-αιώρα για τα μωρά (2:05’ και 2:29’),
-τον κύριο που ξερογλύφεται στη θέα του γεύματος (1:56’)
και...
-το χάρτινο lunch box (1:48’)! Ναι, ναι, υπήρχε από τότε...

Εδώ που τα λέμε, πάντως, προσωπικά θα ξαναπετούσα με Air France μόνο και μόνο για να ακούσω την πιο αισθησιακή λέξη του παγκόσμιου αεροπορικού λεξιλογίου, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που τα μεγάφωνα ανακοινώνουν ότι είμαστε έτοιμοι για "décollage".

bonjour commandant

Σήμερα η Air France γίνεται 75 ετών και τιμά την ιστορία της όπως της αξίζει.

τω καιρώ εκείνω...

Από βιβλίο Γεωγραφίας της Β' Γυμνασίου έκδοσης 1992.

Σε πρώτο πλάνο το SX-OAA, OLYMPIC ZEUS και δίπλα του το SX-OAB, OLYMPIC EAGLE.

ένα αεροπορικό παραμύθι...

Πριν μερικά χρόνια, στο δάσος του Ζαβεντεμ, κρυμμένα καλά και μακριά από τον πολιτισμό των ανθρώπων, 99 μικρά γαλάζια πλασματάκια έκλεισαν ανήσυχα τις τηλεοράσεις τους και βγήκαν στους δρόμους αγωνιώντας:

-Παπα-στρούμφ, τη στρουμφίσαμε!
-Ησυχάστε καλά μου Στρουμφάκια.
-Μα πώς να ησυχάσουμε, παπα-στρούμφ; Η Sabena έκλεισε! Ο Προκόπης δε θα ξανακάνει D-Check σε Α340. Ο Λιχούδης δε θα ξαναμαγειρέψει catering. Ο Χαχανούλης δε θα ασχοληθεί ξανά με το IFE. Και η Στρουμφίτα δε θα σερβίρει ποτέ ξανά γυρνώντας με το καλαθάκι της χαρωπά από δω κι από κει στις καμπίνες. Καταστρεφόμαστε!
-Υπομονή και όλα θα ξαναγίνουν όπως πριν.
-Μα, παπα-στρούμφ, όσο η δαιμόνια Ψιψινέλ είναι Επίτροπος Μεταφορών, δεν έχουμε κανένα μέλλον στους αιθέρες!
-Σας είπα, υπομονή! Η μητέρα-Φύση μού έστειλε μήνυμα με τον αγαπημένο της Πελεκάνο. Μου ζήτησε να δουλέψουμε σκληρά, να φτιάξουμε μια εταιρία που να πατάει γερά στα πόδια της. Στην ανάγκη, να συγχωνευτεί και με τους εγχώριους ανταγωνιστές της. Πρέπει πάσει θυσία να εξασφαλίσουμε business traffic! Και σε λίγα χρόνια, θα μπούμε κι εμείς στη μεγάλη οικογένεια του Πελεκάνου.
-Μα είναι σίγουρο αυτό, παπα-στρούμφ;
-Σιγουρότατο, καλά μου Στρουμφάκια! Μπορεί να περάσουμε δύσκολες μέρες, μπορεί να πεινάσουμε, μπορεί να μην ξανασερβίρουμε ποτέ τα πολύτιμα στρουμφόμουρά μας στη Μπίζνες, μπορεί ακόμη και τα υπερατλαντικά μας να κόψουμε, όμως θα επιβιώσουμε. Και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, η μεγάλη οικογένεια του καλού μας Πελεκάνου θα ανταμείψει τους κόπους μας!

Έτσι κι έγινε. Τα μικρά γαλάζια πλασματάκια δεν πέρασαν εύκολα χρόνια. Έζησαν απολύσεις και μειώσεις δρομολογίων, πέρασαν από αναταράξεις και αλλαγές ονομάτων, έκοψαν παροχές αλλά ψαλίδισαν και τιμές. Και τελικά επιβίωσαν. Ο δε πελεκάνος θεώρησε αξιόλογη την επένδυση στην εταιρία τους και πριν λίγες μέρες αποφάσισε να συνδράμει στην ανάπτυξη και επιβίωσή της.

Η δε ιστορία συνεχίζεται... Ίσως όχι από εκεί που την είχαμε αφήσει, όμως είναι η πρώτη φορά μέσα στα τελευταία λίγα χρόνια που στον ορίζοντα της εταιρίας αχνοφαίνεται ένα κάποιο happy end. Όπου "end" δε σημαίνει φυσικά το τέλος...

Η μάχη για την ΟΑ ξεκίνησε...

Στα μάτια του κόσμου η ΟΑ είναι μια ασφαλής εταιρία. Γι’ αυτό και σε δημοσκόπηση πριν λίγα χρόνια σχετικά με το μέλλον της η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στην Ελλάδα εκφράστηκε κατά του κλεισίματός της. Κατά βάθος, ο κόσμος θέλει να αισθάνεται ότι μπορεί να πετάξει με ασφάλεια, ανεξάρτητα αν όντως χρησιμοποιεί αεροπλάνο στις μετακινήσεις του ή όχι. Και στη σκέψη μιας πιθανής αεροπορικής καταστροφής συγχωρεί πολλά. Άλλωστε, ρωτήθηκε η κοινή γνώμη στο σύνολό της και όχι μόνο όσοι πετούν.

Όμως η εικόνα της ΟΑ έχει δεχθεί πολλά πλήγματα τα τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχει εβδομάδα που να μην εμφανιστεί ένα άρθρο για την εταιρία στον τύπο. Και φυσικά δεν πρόκειται για κολακευτικό άρθρο. Στα ελλείμματα και τα χρέη προστέθηκαν τελευταία και οι ειδήσεις για τα κακοσυντηρημένα νοικιάρικα 737, χωρίς τα οποία το πρόγραμμα της εταιρίας θα είχε τιναχτεί προ πολλού στον αέρα.

Όλα βγαίνουν στον τύπο. Όλα. Από το πόσο μέσα μπαίνει η ΟΑ κάθε φορά που πετάει στο Λονδίνο, μέχρι το πόσο φθαρμένα βρέθηκαν τα συρματόσχοινα του νεοφερμένου SX-BLD, πόσο πληρώνει για το ενοίκιο του κάθε αεροσκάφους, ποια δρομολόγια είναι τα πιο κερδοφόρα, ποιο αεροσκάφος βρέθηκε με ρωγμές και ποιο χωρίς πιστοποιημένες επισκευές.

Σε αυτόν τον άτυπο πόλεμο διαρροής πληροφοριών όλοι προσπαθούν να κερδίσουν μια θέση στρατηγικής υπεροχής εν όψει της τελικής μάχης, που θα κρίνει και το μέλλον της εταιρίας. Οι πλευρές που θα αντιπαραταχθούν προσπαθούν να στήσουν τα στρατόπεδά τους στο καταλληλότερο σημείο και να κατοχυρώσουν τις καλύτερες θέσεις. Και η καθεμιά παίζει με τα ένστικτα της κοινής γνώμης: το ένστικτο της οικονομικής η μεν και το ένστικτο της σωματικής επιβίωσης η δε.

Και η δεύτερη θέση στην ελληνική αεροπορική αγορά είναι ήδη γεγονός...

Δημοσίευμα της Καθημερινής σχετικά με τα ελλειμματικά δρομολόγια θα βρείτε εδώ.
Δημοσίευμα του Έθνους σχετικά με το SX-BLD θα βρείτε εδώ.

Alitalia è fallita

(ή, αλλιώς, η Αλιτάλια φαλίρισε)

Και τι έγινε; Μήπως σταμάτησε να πετάει; Μήπως άφησε εκατομμύρια επιβάτες με το εισιτήριο στο χέρι; Μήπως απολύθηκε κανείς; Όχι όχι όχι.

Η Αλιτάλια απλώς κήρυξε πτώχευση την Παρασκευή 29/8/2008, αφού έκλεισαν για το Σαββατοκύριακο τα γραφεία, τα Χρηματιστήρια και οι δουλειές της εβδομάδας γενικώς. Κανονικά, αυτή θα ήταν η αεροπορική είδηση της χρονιάς! Αλλά δεν είναι.

Άλλωστε, η ζωή συνεχίστηκε για όλους κανονικά. Μια ματιά στο www.alitalia.com ή στις πληροφορίες αφίξεων/αναχωρήσεων οποιουδήποτε αεροδρομίου-προορισμού της αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Η εταιρία πετάει κανονικότατα. Δεν τίθεται θέμα. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Αλλά υπάρχει σχέδιο. Το σχέδιο «Φοίνικας»! Βάσει του οποίου η Αλιτάλια θα αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της, ωσάν το μυθικό πουλί. Και για να αναγεννηθεί, πρέπει πρώτα να πεθάνει. Εικονικά δηλαδή, γιατί εδώ είναι Μεσόγειος και σαν κλείσει η αεροπορική κλείνει τον κύκλο της και η -εκάστοτε- κυβέρνηση. Έτσι πιστεύεται τουλάχιστον.

Ο «Φοίνικας», που λέτε, περιλαμβάνει πρόνοιες για όλα. Δεκαέξι μεγάλα τζάκια της Ιταλίας (μεταξύ τους οι Μπένεττον, οι συνεχιστές της Πιάτζιο κλπ) θα βάλουν γύρω στο ένα δις ευρώ (όσο περίπου και το συσσωρευμένο χρέος της εταιρίας) για να τη βγάλουν από το βούρκο της αεροπορικής ακολασίας. Συγχρόνως, θα γίνει συγχώνευση με την ανταγωνίστρια Air One (το ιταλικό ανάλογο της Ετζίαν, δηλαδή) και πάντα σε σύμπραξη με μεγάλο ευρωπαϊκό όνομα από το χώρο των αιθέρων. Οι Air France-KLM και Lufthansa ήδη σφάζονται.

Και γιατί σφάζονται; Για τη Χαλιτάλια με το καταπληκτικό in-flight service; Για την Alitaria των μυριάδων χαμένων αποσκευών; Ή για την Απλυτάλια που χάνει ημερησίως γύρω στα 1-2 εκατ. ευρώ;

Όχι βέβαια. Σφάζονται για μια καλού μεγέθους εταιρία που έχει τη βάση της στην Ιταλία. Η οποία έχει υγιή και ανεπτυγμένο βιομηχανικά βορρά. Και, άρα, έχει business traffic που γεμίζει σταθερά τις μπροστινές θέσεις στα 150 περίπου αεροπλάνα του μεγαλύτερου αερομεταφορέα της.

Μεγάλος θησαυρός αυτός και μάλιστα στην καρδιά της Ευρώπης. Και στην εποχή των μεγάλων συγχωνεύσεων που είναι ήδη εδώ, τέτοιες παραμέτρους κανείς δε θέλει να τις παραβλέπει.


Υ.Γ. Χαλιτάλια, Alitaria & Απλυτάλια are registered trademarks των γραφόντων στην ενότητα "trip reports" του airliners.gr. Σίγουρα, θα έχουν τους λόγους τους...

το δυστύχημα της Spanair

Κανείς δεν περίμενε μια τέτοια είδηση. Ένα αεροσκάφος όχι παλιό μιας εταιρίας με λευκό μητρώο ασφαλείας σε μια χώρα της δυτικής Ευρώπης δεν πέφτει εύκολα. Ή, τουλάχιστον, δεν πέφτει συχνά. Κάθε άλλο.

Η Spanair είναι μια εταιρία από αυτές που θα πέταγες χωρίς να το σκεφτείς πολύ και ίσως μάλιστα θα έπειθες και τους φίλους σου να τη χρησιμοποιήσουν.

Είναι μια εταιρία που από το 1986 τα έβαλε με την Iberia για να βγουν και οι δυο κερδισμένες. Χρησιμοποιεί γύρω στα 65 αεροσκάφη, μεταφέρει ετησίως πάνω από 10 εκατομμύρια επιβάτες και ανήκει πανηγυρικά στη Star Alliance από το 2003. Ανήκει δε κατά 100% στην SAS, το ιστορικό ασφαλείας της οποίας (αν εξαιρεθούν τα σχετικά πρόσφατα περιστατικά με τα Q400) δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Η εικόνα της όμως δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα, αν και ίσως όχι τόσο μεγάλο όσο το σοκ που προκάλεσε ο χαμός του MD-82 της.

Σήμερα η Spanair μπορεί να πενθεί, να έχει κατεβάσει τις σημαίες μεσίστιες στα γραφεία της και να έχει βάλει μαύρη κορδέλα δίπλα στο σήμα στο site της. Αλλά αυτό το δυστύχημα μάλλον δεν έπρεπε να της έχει συμβεί.

Μένει αυτό να φανεί (ή να ανατραπεί) από το πόρισμα...

και η ΑΝΖ θέλει το...weed της

Χθες ήταν η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, σήμερα έσκασε το νέο για το εναλλακτικό καύσιμο:

"ΑΝΖ to power 747 with weed" γράφει έγκυρο αεροπορικό site.

"Μα είναι ασφαλές;", σκέφτηκα αμέσως. Έχουν ελεγχθεί οι παρενέργειες; Θα προσφέρεται και στους επιβάτες; Μήπως η εταιρία ετοιμάζεται να κάνει δραστικές περικοπές στο σέρβις και ψάχνει τρόπο να δημιουργήσει...νέες χαρές στο κοινό της;

Και σε σχέση με το περιβάλλον; Μήπως αυξηθεί η τρύπα του όζοντος; Ή τα προϊόντα της καύσης θα κάνουν την ατμόσφαιρά μας πιο...γελαστή και τον κόσμο μας τελικά πιο χαρούμενο;

Η τελευταία σκέψη όμως ήταν η χειρότερη: πώς θα δεχθεί το νέο ο κόσμος του plane spotting; Οι φωτογραφίες μας θα εξακολουθούν να είναι σωστές και σταθμισμένες; Εστιασμένες και ισορροπημένες; Ή θα αρχίσουν να εμφανίζονται αυξημένα κρούσματα "Horizon", "Out of focus" κλπ; Οι δε μηχανές είναι πιστοποιημένες για λειτουργία σε τέτοιες συνθήκες ή θα τα παίξουν μέσα στο όλο νέφος της παραίσθησης και θα βγάζουν φωτογραφίες σαν την παραπάνω;

Ανησύχησα. Αλλά μετά διάβασα το πλήρες άρθρο και...ήρθα στα συγκαλά μου.

20-30% μειωμένο κόστος υπόσχεται το συγκεκριμένο καύσιμο, δε θίγει την αρχή της αειφορίας και δεν επηρεάζει τις τιμές των τροφίμων παγκοσμίως. Σε έναν κόσμο όπου όλα υπολογίζονται με βάση τις τιμές του πετρελαίου (ή τελευταία και του...ρυζιού), η λύση της ANZ ακούγεται ενθαρρυντική και μελετημένη.

Και, βέβαια, ο χαρακτηρισμός "weed" δεν έχει την πονηρή έννοια που ο αρθρογράφος ίσως και να ήθελε να δώσει στον τίτλο του.

Η τεχνολογία είναι ήδη εδώ. Και μάλιστα, coming soon to an airport near you.

Διαβάστε ολόκληρο το σχετικό άρθρο εδώ.

και τώρα, τι;

Αρχές καλοκαιριού. Οι μισοί "ετοιμάζουν ταξίίίίδι μοναχάάά για πάρτη τους" και οι άλλοι μισοί "θέλουν να πετάξουν τώρα".

Αλλά ποιος τους εγγυάται ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά; Θα καταφέρουν να μπουν στο αεροπλάνο; Θα φτάσουν στον τελικό τους προορισμό on-time ή έστω με μια λογική καθυστέρηση; Οι δε βαλίτσες θα ταξιδέψουν μαζί τους ή θα πάνε σε κάποιον προορισμό που και οι ίδιοι θα ζήλευαν;

Την ταλαιπωρία πολλοί εμίσησαν. Το ταξίδι ουδείς. Κι αυτό, γιατί λύσεις σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά υπάρχουν. Τις ψάχνουμε και σας τις παρουσιάζουμε.

Όλο τον Ιούνιο, ταξιδιωτικό troubleshooting στο blog. Αχρείαστο να 'ναι...

οι συνεπιβάτες μας (επίλογος)

Μια καμπίνα αεροπλάνου είναι μια εκ φύσεως πολυσυλλεκτική κοινότητα ανθρώπων που αναγκαστικά συμβιώνουν για όση ώρα διαρκεί μια πτήση. Τύποι επιβατών στην ουσία δεν ξέρω αν υπάρχουν, όχι γιατί δεν παρουσιάζονται κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους, αλλά γιατί μάλλον είναι άδικο να προσπαθούμε να τυποποιήσουμε την ανάγκη του καθενός μας για ταξίδι και τον τρόπο που αυτή εκφράζεται στη συμπεριφορά μας μέσα σε μια καμπίνα.

Όλοι οι χαρακτήρες που παρουσιάστηκαν σε αυτή την ενότητα είναι αποτέλεσμα έμπνευσης βάσει πραγματικών περιστατικών, συνήθως ελαφρώς τραβηγμένων για τις ανάγκες μιας χιουμοριστικής, καυστικής ή και κωμικοτραγικής παρουσίασης.

Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσαν ακόμα να χωρέσουν κι άλλες μορφές επιβατών: ο διανοούμενος που ταξιδεύει για συνέδριο, οι νιόπαντροι, το παιδάκι που αναρωτιέται “mummy, what if we lived on the clouds?” και άλλοι πολλοί.

Μέσα από ένα τέτοιο φανταστικό σύνολο ξεχωρίζει μία παρουσία: αυτή του aviation enthusiast! Με αυτήν και ό,τι αντιπροσωπεύει θα ασχοληθούμε σε έναν από τους επόμενους μήνες.

Οι περιγραφές και τα κείμενά σας είναι όπως πάντα ευπρόσδεκτα ;-)

14. ο επιβάτης της Ετζίαν

Ένας γνωστός θεατρικός παραγωγός είχε δηλώσει κάποτε ότι οι χειρότεροι θεατές είναι οι τζαμπατζήδες. «Έχουν τη χειρότερη συμπεριφορά και τις πιο παράξενες απαιτήσεις», πρόσθεσε.

Στον ελληνικό αεροπορικό χώρο, οι...τζαμπατζήδες των οικονομικών αιθέρων (όσοι δηλαδή έχουν πληρώσει 10 ευρώ για να πετάξουν) δε συγκρίνονται συνήθως με τους τζαμπατζήδες της Μπίζνες (εκείνους δηλαδή των οποίων η εταιρία πληρώνει κάτι παραπάνω για να βρεθούν στις μπροστινές θέσεις).

Γιατί μπορεί ο επιβάτης των 39 ευρώ να ισχυρίζεται ότι έχει ιδιωτική φυσούνα, ότι έχει ντύσει τη βασίλισσα στα pink ή ότι πετάει για το ιδιωτικό νησί του, αλλά σε τελική ανάλυση είναι εντελώς ακίνδυνος. Βρίσκεται άλλωστε μέσα σε μια καμπίνα με άλλα εκατό και βάλε άτομα, την οποία πρέπει να εξυπηρετήσουν το μέγιστο 3-4 μέλη πληρώματος σε χρονικό διάστημα περίπου τριάντα λεπτών. Ο χρόνος από το service που του αναλογεί είναι έτσι κι αλλιώς απειροελάχιστος.

Ο επιβάτης της Μπίζνες, αντιθέτως, μπαίνει στο κλίμα της καλοπέρασης από νωρίς. Τρώει και πίνει στο lounge, τον μεταφέρουν στο αεροπλάνο με ξεχωριστό λεωφορειάκι και ζει με την προοπτική ότι θα ξαναφάει και θα ξαναπιεί στη σαφώς οριοθετημένη μπροστινή καμπίνα εν πτήσει, προτού αποβιβαστεί πάλι από ξεχωριστό λεωφορειάκι στον τελικό προορισμό του. Αισθάνεται ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Και επειδή δε θέλει πολύ για να την ψωνίσει ο άνθρωπος (και δη ο Έλληνας συμπατριώτης μας), κάπου στο ενδιάμεσο όλης αυτής της διαδικασίας (δηλαδή ακριβώς την ώρα του service) θα ξετυλιχθούν όλες οι κρυφές επιθυμίες, όλα τα καταδικασμένα απωθημένα και όλες οι καταπιεσμένες παραξενιές του.

Και ποιος θα την πληρώσει; Το πλήρωμα φυσικά, το οποίο αν βρισκόταν σε άλλη εταιρία μπορεί και να έβαζε με κάπως πιο αυστηρό τρόπο στη θέση του τον απείθαρχο/τολμηρό/παράξενο μπίζνεσμαν. Αλλά εδώ θα αρκεστεί σε όση αυστηρότητα μπορεί να εκπέμψει μια στολή ειδικά σχεδιασμένη για να αναδεικνύει τα κάλλη των κοριτσιών και όχι το ρόλο τους στο να εξασφαλίζουν την τήρηση μιας απαραίτητης ήπιας πειθαρχίας στην καμπίνα.

Μια τέτοια επιλογή είναι φυσικό να επηρεάσει και τους επιβάτες.

Αγαπημένο IFE επιβάτη: «λίγο κρασί, λίγο φλερτ και τα Viagra μου».
Αγαπημένη απάντηση πληρώματος: «τα νεύρα μου, τα κάλλη μου κι ένα Airbus να φύγω...»

13. ο επιβάτης της ΟA

- Κοίτα, κοίτα! Η Aegean έφυγε. Εμείς, ακόμα...
- Aegean, ρε! Γαμώ τα αεροπλάνα έχει!
- Το δικό μας της Ολυμπιακής, πόσω χρονώ λες να είναι, ρε; Θα ‘ναι καμια 15αριά;
- Πλάκα με κάνεις, ρε; Κοίτα πόσο παλιομοδίτικο είναι!

Ο παραπάνω είναι πραγματικός διάλογος επιβατών της Ολυμπιακής στο «Μακεδονία» λίγους μήνες πριν. Σημειωτέον ότι η περί ης ο λόγος πτήση της Ετζίαν εκείνη την ώρα μόλις έφτανε και θα έφευγε σε κανένα μισάωρο. Επίσης, τα 737 των δύο εταιριών (SX-BLM της Ετζίαν και SX-BKF της Ολυμπιακής) είναι -με διαφορά έξι μηνών- συνομήλικα. Κάπου εκεί λοιπόν, στο τέλος της λογικής δηλαδή, συνειδητοποιούσα ότι φεύγαμε ακριβώς στην ώρα μας και θα φτάναμε στην Αθήνα νωρίτερα του προγραμματισμένου. Αυτό το τελευταίο μάλλον κανείς άλλος δεν το είχε πάρει χαμπάρι.

Αλλά σε μια καμπίνα της ΟΑ μπορεί να ζήσει κανείς την απόλυτη παράνοια. Γιατί ο επιβάτης της Ολυμπιακής τα θέλει όλα. Συγχρόνως, όμως, τα βρίζει και όλα. Συχνά έχει δίκιο, αλλά δεν είναι ποτέ δυνατόν να το βρει. Όχι μόνο γιατί πιθανότατα κανείς στην εταιρία δε θα ενδιαφερθεί για τα παράπονά του, αλλά και γιατί η γκρίνια του θα έχει πάντα το λανθασμένο τρόπο έκφρασης.

Ο επιβάτης της ΟΑ απαιτεί τη μέγιστη φροντίδα, το πιο περιποιημένο πλήρωμα, το καλύτερο service, το τελειότερο αεροσκάφος και την ακριβέστερη τήρηση του δρομολογίου όχι γιατί έτσι πρέπει να λειτουργεί κάθε σοβαρή εταιρία, αλλά γιατί αισθάνεται ότι η ΟΑ του ανήκει! “Πληρώνω φόρους και απαιτώ περιποίηση” είναι το σλόγκαν του κι ας ταξιδεύει στη χαμηλότερη δυνατή τιμή. Και ξεχνάει ότι κατά βάση ο ίδιος ήταν που πάντα στο βάθος συμφωνούσε με τις περισσότερες πολιτικές που εκτόξευαν τα χρέη της εταιρίας στα ύψη με τα γνωστά πλέον αποτελέσματα στις υπηρεσίες που παρέχει.

Κι όταν βλέπει ότι συχνά στην πτήση του καμία από τις προσδοκίες του δεν εκπληρώνεται; Γιατί ξαναπετάει; Μα γιατί θεωρεί την ΟΑ ασφαλή και πάνω από όλα βάζει την προσωπική του σωτηρία. Γι’ αυτό και στα γκάλοπ για το αν θέλει να κλείσει η ΟΑ απαντάει εμφατικά όχι.

Στην ουσία ο επιβάτης της ΟΑ απλώς λατρεύει να τη μισεί. Και η σχέση αυτή είναι τόσο ιδιαίτερη, που κρατάει για δεκαετίες. Η δε ερμηνεία της ίσως και να προκύψει μόνο ως αποτέλεσμα ειδικής ψυχανάλυσης κάποια στιγμή στο κοντινό ή μακρινό μέλλον.

Αγαπημένο IFE: μελωδικός ύμνος του τύπου «ΟΑ Ανέστη εκ νεκρών, … », γιατί αυτό χαρακτηρίζει τις προσδοκίες του για το μέλλον της εταιρίας. Συχνά, όμως, όταν συγκρίνει τιμές εκφράζεται με το ελαφρώς τροποποιημένο λαϊκό άσμα «Όταν βλέπω γλαροπλάνο, μου ‘ρχεται να σου την κάνω».

12. η αποτυχημένη τραγουδίστρια

Είναι ψηλή, ξανθιά, με εντυπωσιακές αναλογίες και ντυμένη κατάλληλα, ώστε να προκαλεί τα βλέμματα. Ζεσταίνεται συνεχώς όταν κάνει ζέστη μισό βαθμό Κελσίου πάνω από το συνηθισμένο στο πανάκριβο ξενοδοχείο που έμεινε μία φορά όταν ήταν διάσημη και ταλαιπωρεί το πλήρωμα πατώντας συνέχεια το κουμπάκι κλήσης.

Πετάει φυσικά για δουλειά μαζί με τη μάνατζερ. Στην ερώτηση «και τι κάνετε αυτόν τον καιρό;», απαντάει: «Γυρίζω όλη την Ελλάδα. Δίνω συναυλίες για να παρουσιάσω τη νέα μου δισκογραφική δουλειά». Εννοεί: «γυρίζω την Ελλάδα κάνοντας καμια αρπαχτή σε πανηγύρια και στρατόπεδα τώρα που μπήκαν οι νεοσύλλεκτοι, μπας και με θυμηθούν και βγάλω κανένα δίσκο της προκοπής».

Τον συνεπιβάτη που τη ρωτάει τον κοιτάζει στο πορτοφόλι, ενώ εκείνος την κοιτάζει στο αβυσσαλέο ντεκολτέ. Το φαντάρο που αναφέρθηκε νωρίτερα δεν τον κοιτάζει καν. Αντιθέτως, το βράδυ που θα δώσει τη συναυλία στη βραδιά οπλίτη θα του κουνηθεί μέχρι ζαλάδας, γιατί -πού ξέρεις;- και στα στρατόπεδα υπάρχουν ταλαντούχοι μουσικοί παραγωγοί.

Αγαπημένο IFE: αρνείται να ακούσει οτιδήποτε, γιατί δεν περιλαμβάνει τα δικά της τραγούδια.

11. ο φαντάρος

Έχει ξυπνήσει από τις 3 (ή δεν κοιμήθηκε καθόλου) για να προλάβει την πρωινή γαλατάδικη για Σάμο. Αν βέβαια αυτή πετάξει...

Επίσης, έχει -συχνά ανεκπλήρωτες- απαιτήσεις για την καλή εμφάνιση του πληρώματος, γιατί πιθανότατα θα αργήσει αρκετά να ξαναδεί γυναίκα που βλέπεται.

Κατά τα άλλα κοιμάται, γιατί θα περάσει αρκετός καιρός και μέχρι να ξαναδεί καλό ύπνο.

Αγαπημένο IFE: Πέγκυ Ζήνα ή Έφη Θώδη που κάνει μεγάλη επιτυχία και στο στράτευμα τα τελευταία χρόνια. Γιατί άλλο να ξυπνάς ακούγωντας «Έγερσις. Επαναλαμβάνω: Έγερσις» και άλλο με ringtone «Γλύκα, γλύκα, γλυκιά μου».

10. ο βουλευτής (και μελλοντικός αρχηγός κόμματος)

Ως απλός βουλευτής ταξίδευε στην Οικονομική της Ετζίαν. Τώρα που ξαναμπήκε στη Βουλή ως αρχηγός πετάει απαραιτήτως στην Μπίζνες της Ολυμπιακής.

Κάθεται στην πρώτη σειρά της Οικονομικής, με όλη η τριάδα δικιά του. Με το πρόσχημα της τρομερής κούρασης από τις κατακεραυνωτικές ομιλίες της ημέρας ρίχνει το κάθισμα τέρμα πίσω όσο πάει (ακόμη κι όταν δεν πρέπει), δηλώνοντας στους πάντες την παρουσία του, με τη σιγουριά βεβαίως ότι κανείς δε θα του την πει.

Αμέσως μετά την άφιξη χώνεται στο λεωφορειάκι με τους επιβάτες της Μπίζνες, γιατί κουράστηκε να περιμένει όρθιος μαζί με τον ταπεινό κοσμάκη, που μπορεί και να έχει πληρώσει το εισιτήριο περισσότερο από τον ίδιο.

Αντί IFE, κλείνει τα μάτια και ονειρεύεται τη στιγμή που στο μέλλον θα είναι αρχηγός και θα καλεί τους ψηφοφόρους να τον ακολουθήσουν χέρι χέρι.

9. οι ιπτάμενοι προσκυνητές (του Βατικανού και όχι μόνο)

«Οι προσκυνητές παλιά χρησιμοποιούσαν το τραίνο ή πορεύονταν βαδίζοντας. Πλέον δεν έχουν το χρόνο.»

Κάπως έτσι ήταν η δήλωση εκπροσώπου του Βατικανού στους βρετανικούς Τάιμς σχετικά με τις charterοπτήσεις σε προορισμούς θρησκευτικού ενδιαφέροντος που θεσπίστηκαν τον τελευταίο χρόνο. «Η ανάγκη τους όμως για πνευματική παρηγοριά είναι μεγαλύτερη από ποτέ» πρόσθεσε ο ίδιος.

Χαράς Ευαγγέλια (στην κυριολεξία) για τη Mistral που έκλεισε συμβόλαιο πενταετίας για να μεταφέρει περίπου 150.000 άτομα με low cost υπηρεσίες και μετά από ελάχιστες «βελτιώσεις» στα αεροσκάφη της, τα οποία πλέον φέρουν στο προσκέφαλο του καθίσματος ρήσεις από την Αγία Γραφή. Η κατά τα άλλα κιτρινόασπρη άτρακτος είχε ήδη τα χρώματα του Βατικανού, οι δε ταξιδευτές εν πτήσει απλώς θα προσεύχονται.

Το ίδιο πράγμα, άλλωστε, έκαναν και καμια εκατοστή μουσουλμάνοι επιβάτες σε πτήση της ΟΑ προς Αθήνα πριν χρόνια, με connection προς Τζέντα. Τρεις ώρες προσευχής και νηστείας λόγω Ραμαζανιού, που για εμάς τους ελάχιστους μη μουσουλμάνους επιβάτες σήμαινε απλώς ότι είχαμε πρόσβαση και σε δεύτερο δίσκο («για να μην πάνε για πέταμα», όπως μας είπε το πλήρωμα).

Οφείλω να ομολογήσω ότι μια τέτοια εικόνα τότε δήλωνε απλώς την πολυπολιτισμικότητα μιας καμπίνας αεροπλάνου. Τώρα, ίσως και να προκαλέσει θύελλες αντιδράσεων από φοβισμένους αμερικανούς ή/και ευρωπαίους συνταξιδιώτες μας. Οι καιροί αλλάζουν. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα...

8. οι ηλικιωμένοι

Είναι μια συμπαθής γενικά αλλά παρεξηγημένη συχνά κατηγορία συνεπιβατών μας. Είναι ίσως οι πιο ευάλωτοι από τους συνεπιβάτες μας και οι λιγότερο εξοικειωμένοι με το αεροπλάνο ως μέσο μεταφοράς, γι’ αυτό και συχνά θα υποπέσουν σε μικρά αλλά χρονοβόρα λάθη, όπως το να διαλέξουν τη λάθος σκάλα επιβίβασης στο Άβρο. (Αλλά πώς είναι δυνατό να γνωρίζουν ότι η πίσω σκάλα είναι πιο πλατιά από την μπροστινή, την οποία και δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν; Και γιατί το πλήρωμα δεν είναι εκεί για να τους ενημερώσει; Δεν το γνωρίζει;)

Άλλοτε πάλι θα πατήσουν το κουμπάκι της κλήσης για πράγματα συνηθισμένα, αλλά στα μάτια τους ανεξήγητα (όπως ο καπνός από το κλιματιστικό) ή για να ρωτήσουν το πιο ευνόητο πράγμα (π.χ. αν πρέπει να κλείσουν το σκιάδιο του παραθύρου μετά την απογείωση ή ακόμη κι αν επιτρέπεται να πάνε στην τουαλέτα εν πτήσει).

Δεν αισθάνονται περήφανοι για την όποια αδυναμία τους και γι’ αυτό η συμπεριφορά απέναντί τους είναι ίσως ο καλύτερος δείκτης εκπαίδευσης και συγχρόνως το απόλυτο κριτήριο πολιτισμού μιας αεροπορικής εταιρίας. Δυστυχώς, δεν τυγχάνουν πάντα της μεταχείρισης που τους αξίζει.

7. οι μικροί συνεπιβάτες μας

Χωρίς πολλά σχόλια, γιατί εδώ οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε όλους!

6. αμερικανός (προπονητής) οικογενειάρχης

Γυρίζει από γάμο στη Χαβάη. Έχει φέρει το δικό του φαγητό, γιατί δεν μπορεί να πιστέψει ότι η εταιρία δίνει δωρεάν γεύμα εν πτήσει.

Τις Κυριακές προπονεί τη σχολική ομάδα του baseball. Είναι περήφανος για τον ανηψιό του που είναι πρώτος στο σχολειό (στο baseball φυσικά) και στενοχωριέται αφόρητα γιατί ο γιος του δε δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον (για το baseball μιλάμε πάντα). Αντιθέτως θέλει, λέει, (άκου τώρα!) να πάει στο college.

Είναι εξαιρετικά φιλικός και αποκτά μαζί σου άμεση οικειότητα. Σε ρωτάει για τα πάντα ιδίως μόλις καταλάβει ότι είσαι ξένος, μάλλον από περιέργεια. Πιθανότατα δε γνωρίζει πού στο χάρτη βρίσκεται η χώρα σου, πόσο μάλλον η πρωτεύουσά της.

Εντυπωσιάζεται με το Vegas όπως όλοι οι συμπατριώτες του και ενθουσιάζεται μόλις ακούσει ότι έχεις πάει κι εσύ εκεί.

Αγαπημένο IFE: Τζέρρυ Μακγκουάϊρ (εκείνο με τον Τομ Κρουζ προπονητή)

5. βρετανός φλεγματικός οικογενειάρχης

Την προηγούμενη μέρα έχει συμβεί το πιο αναπάντεχο αεροπορικό ατύχημα: έπεσε ένα Concorde! Εκείνος φυσικά παραμένει ατάραχος και διαβάζει αναπόσπαστος στον Guardian το σχετικό άρθρο με την τεράστια φωτογραφία του φλεγόμενου αεροσκάφους λίγο πριν απογειωθεί και ο ίδιος.

Σε σχέση με το σέρβις θα τα δεχτεί όλα με σιωπηρή αξιοπρέπεια. Ακόμη, όμως, και στην περίπτωση που οι κινητήρες σταματήσουν να λειτουργούν και αρχίσουν να εκτοξεύουν φλόγες στο FL390, εκείνος θα παραπονεθεί οπωσδήποτε για ένα και μόνο πράγμα: για το τσάι του, αν αυτό είναι με λάθος τρόπο σερβιρισμένο. Στο κάτω κάτω, δε θα σπάσει αυτός την παράδοση που με κόπο κρατάει ζωντανή σύσσωμη η φαμίλια από τα χρόνια του λόρδου προπάππου του! Στη συνέχεια θα συνεχίσει να διαβάζει το “100 tips for a perfect garden” που είχε αφήσει στη μέση πριν ξεκινήσει τις οικογενειακές του διακοπές σε ελληνικό νησί τίγκα στους συμπατριώτες του.

Αγαπημένο IFE: μια κούπα καλό τσάι, μάρκας που φέρει απαραιτήτως την ένδειξη "By Appointment to Her Majesty bla bla bla..."

4. η γκουρμέ ταξιδιώτις

Στην Ελλάδα δεν πέρασε καλά, γιατί εκεί, λέει, τρώμε μόνο φέτα. Στην ουσία, μάλλον κακοπέρασε στην κίνηση της Αλεξάνδρας ή την παράτησε ο greek lover που την έκανε να μετακομίσει στη χώρα μας, αφήνοντας με μεγάλη λύπη πίσω το πανέμορφο ψιλόβροχο ή τις ασταμάτητες χιονοπτώσεις όλο το χρόνο στο γραφικό μικρό βορεινό σκανδιναβικό χωριό της. Αγαπάει την Ολλανδία για τα τυριά της και θαυμάζει τη Γαλλία επίσης για τα τυριά της. Στο αεροπλάνο δοκιμάζει τα πάντα, αλλά φυσικά δεν την ικανοποιεί τίποτα.

Αγαπημένο IFE: ντοκιμαντέρ με τον Jamie Oliver να μαγειρεύει με άπλυτα λαχανικά από τον κήπο του. Εναλλακτικά, βλέπει τον Ρατατούη.

3. κυρία με καταθέσεις στην Ελβετία

Φοράει φυσική γούνα, την οποία δεν αποχωρίζεται ποτέ εν πτήσει, διαβάζει ταξιδιωτικό οδηγό με τα καλύτερα spa της Ελβετίας και ταξιδεύει πλήρης χρυσαφικών και μακιγιάζ. Δεν πετάει φυσικά ποτέ με ελληνικές εταιρίες, γιατί δεν έχουν τον απαραίτητο αέρα Ευρώπης, αν και τώρα τελευταία είδε σε κάτι διαφημίσεις έναν κύριο-επιβάτη της Ετζίαν που έλεγε κάτι για ιδιωτικές φυσούνες και το σκέφτεται. Χρησιμοποιεί αποκλειστικά τις τουαλέτες της swiss, γιατί είναι οι μόνες που έχουν ειδικό moisturizer spray και ενυδατική κρέμα προσώπου γνωστής φίρμας καλλυντικών.

Αγαπημένο IFE: κάτι μεταξύ Μαρίας Κάλλας και Καίτης Γαρμπή.
Αγαπημένη ατάκα: «Μαρούσκα, το Εβιάν!»

2. ο ό,τι-να-‘ναι

Φοράει παρδαλό πουκαμισάκι, του οποίου το κάτω άκρο έχει κουρελιάσει προσεκτικά και έχει δέσει σε δεκάδες μικρούς κόμπους. Το συνοδεύει με αυστηρή μπλε βερμούδα και άψογα γυαλισμένο μπορντώ λουστρίνι με ροζ κάλτσα. Με όλα αυτά, φυσικά, δε θα τολμούσε ποτέ να πατήσει το πόδι του στην Ιταλία γιατί του είπαν ότι θα τον λιντσάρουν και έτσι προτιμάει για διακοπές τη χώρα μας. Στην αίθουσα αναμονής διαβάζει το εικονογραφημένο Kama Sutra και σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις του με τη συμπατριώτισσά του αγγλίδα που γνώρισε προχθές στο Φαληράκι (“ή μήπως ήταν στη Μύκονο;”, δε θυμάται καλά, γιατί και οι δύο ήταν τύφλα στο μεθύσι). Εν πτήσει πίνει ασταμάτητα γιατί έμαθε ότι είναι τσάμπα.

Αγαπημένο IFE: από reggae μέχρι hip hop και ελληνικά ρεμπέτικα (για τουριστικούς λόγους). Γενικώς, ό,τι έχει το IFE της εταιρίας.

1. ο επιχειρηματίας

Συνήθως εν πτήσει τρώει και κοιμάται, κάνει δηλαδή ό,τι ακριβώς δεν προλαβαίνει να κάνει στην αγχωμένη του καθημερινότητα. Επιδιώκει πάντα τη μέγιστη δυνατή άνεση και στο -κατά προτίμηση business class- κάθισμά του θα απλωθεί όσο περισσότερο μπορεί, ανάλογα με τις φιλοδοξίες του να εξαπλώσει και τα κέρδη που θα αποκομίσει από το ταξίδι του. Συνήθως συζητά με το συνεπιβάτη του για το πόσα χρήματα έχει φάει η Ολυμπιακή από τον Έλληνα φορολογούμενο.

Μετά την πτήση στη Μπίζνες Κλας θα γράψει στο skytrax ότι η εταιρία ήταν απαράδεκτη, γιατί στο lounge δεν είχε Μπορντώ του ’89 και εν πτήσει το μοσχαράκι ήταν “inedible” γιατί ήταν 2,3 βαθμούς Κελσίου κάτω από την ενδεδειγμένη θερμοκρασία σερβιρίσματος. Φυσικά, δεν έχει πληρώσει τίποτε από αυτά ο ίδιος.

Δε θα το παραδεχτεί ποτέ, αλλά φυσικά θα πετάξει οπωσδήποτε με ΟΑ αν είναι φθηνότερη και πρέπει το εισιτήριο να το πληρώσει από την τσέπη του.

Αγαπημένο IFE: “You are simply the best”, γιατί πρόσφατα πέτυχε αύξηση στα κέρδη της εταιρίας κατά 0,000001% μεγαλύτερη από τον άσπονδο φίλο-συνάδελφο και σκληρό ανταγωνιστή του για τη θέση του γενικού υπερδιευθυντή Ελλάδας, Βαλκανίων, Ευρώπης, Άρη και Πλούτωνα.

"οι συνεπιβάτες μας" ξεκινούν...

...και μας βοηθούν να επανέρθουμε στην "κανονική ροή του προγράμματός μας".

Από αύριο και σε τακτά διαστήματα, λοιπόν, κάποιες από τις μυριάδες...πραγματικές φυλές των αεροπορικών συνταξιδιωτών μας είναι έτοιμες να μας θυμίσουν πώς είναι να περνάς τρεις, πέντε ή και δεκαπέντε ώρες μαζί τους στους αιθέρες.

Bye bye Aloha...

Τα αεροπορικά δρώμενα στις ΗΠΑ σπάνια μου τραβούν το ενδιαφέρον. Όλο με το Chapter 11 ασχολούνται έτσι κι αλλιώς και στο τέλος όλοι γλιτώνουν και συνεχίζουν ακάθεκτοι.

Η είδηση για την Aloha ήταν συνταρακτική. Όχι απλώς γιατί κλείνει μια αεροπορική εταιρία με ιστορία, αλλά περισσότερο γιατί κλείνει μια εταιρία με ψυχή!

Και την ψυχή της Aloha την έβλεπες. Στο terminal με τις παλιές φωτογραφίες,


στο ρετρό βαμμένο N823AL

στα Β732 που ενστικτωδώς κοιτούσες διερευνητικά για να βρεις την ένοχη ρωγμή ή το καθησυχαστικό μπάλωμα, ή, ακόμα, και στην άδεια καμπίνα τους.

Αλλά και στο πλήρωμά τους, που μας έκανε για καιρό να μιλάμε για εκείνη την προσέγγιση στον 02 του Kahului.

Σε τελική ανάλυση, η εταιρία αυτή δεν ήταν ούτε τα ολοκαίνουργια αεροσκάφη της ούτε το εντυπωσιακό της service, αλλά το όλο πνεύμα της.

Bye bye Aloha. Thanks a lot!

Νέο livery!

Φαίνεται ότι η έλευση των νέων αεροσκαφών αποτέλεσε την αφορμή για να γίνει πραγματικότητα η πολυαναμενόμενη αλλαγή χρωματισμού για την Αιγαίου! Το στυλάτο σκούρο μπλε διατηρείται, όπως και η επιτυχημένη γραμματοσειρά Arial. Τώρα πια όμως το χρώμα καλύπτει μεγαλύτερο μέρος της λευκής ατράκτου, δίνοντας στην εταιρία χαρακτήρα flag carrier. Το νέο livery εμφανίστηκε αρχικά σε Β737, ενώ αναμένεται σύντομα να παρουσιαστεί και επίσημα με την έλευση του πρώτου Α321 εντός του Απριλίου.

Σε μια κίνηση ανανέωσης, η εταιρία αποφάσισε να δώσει όνομα και στο φρεσκοβαμμένο 737. Σε συνέχεια του επιτυχημένου «ethos», το 737 φέρει πλέον τη διακριτική επωνυμία «marathos».

Φήμες ότι στο IFE παίζονται κατ’ εξακολούθηση επεισόδια του (ωραίοτατου κατά τα άλλα) «Στην Κουζίνα Ολοταχώς» ελέγχονται ως ανακριβείς...

Νέα άφιξη!

Σύμφωνα με το site της ΗΙΑ, η εταιρία εξετάζει εδώ και καιρό το ενδεχόμενο απόκτησης δύο Α320 ή Β737. Είναι γνωστή βέβαια και η αδυναμία της στα 747. Έτσι, μάλλον σε μια προσπάθεια να καλύψει και κάποια δρομολόγια μικρότερης ζήτησης, φαίνεται ότι ήδη προχώρησε στην ένταξη ενός επιπλέον αεροσκάφους στο στόλο της. Το τελευταίο της απόκτημα φαίνεται ότι είναι ένα 747SP, άγνωστης για την ώρα προέλευσης, το οποίο εθεάθη να πετάει πρόσφατα με διαφοροποιημένο χρωματισμό.

Οι πληροφορίες μας λένε ότι έντονο ενδιαφέρον για την ενοικίαση του εν λόγω αεροσκάφους έδειξαν ευθύς εξαρχής και οι δύο μεγάλες ελληνικές εταιρίες. Η πρώτη για να καλύψει το κενό που άφησε η αποχώρηση των ΑΒ6 και η δεύτερη λόγω της ραγδαίας επέκτασής της στην εγχώρια αγορά.

Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις που ακόμη δεν έχουν αναδείξει το νικητή, φαίνεται ότι το νέο αεροσκάφος απέκτησε ένα πολύ ιδιαίτερο livery που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τις δύο εταιρίες! Επιπλέον, κατά την προσφιλή της τακτική η ΗΙΑ το ενέταξε ήδη στο ελληνικό νηολόγιο. Το νέο registration είναι κι αυτό προσεκτικά διαλεγμένο ώστε να τραβάει τα βλέμματα: SX-GTP. Έρωτας με την πρώτη ματιά!

οι συνεπιβάτες μας (μέρος α', εισαγωγικό)

Διάβαζα πρόσφατα ένα κείμενο γνωστού περιοδικού αεροπορικής εταιρίας για τους υποτιθέμενους τύπους των συνεπιβατών μας. Ο αυτοδημιούργητος businessman που πετάει για...Βουκουρέστι(!), ο ψαγμένος αβαντγκάρντ καλλιτέχνης για μια έκθεση στο Μόναχο, το ψώνιο-σούπερ μόντελ για ψώνια στο Μιλάνο και άλλα τέτοια γραφικά. Ήταν βαρετά άθλιο, ακραία lifestyle-ίστικο και ξεδιάντροπα διαφημιστικό. Και γραμμένο μάλλον στο πόδι, "άντε για να βγει επιτέλους το τεύχος και να τσιμπήσουμε κι εκείνα τα έξτρα ευρουδάκια"...

Οι πραγματικοί συνεπιβάτες μας είναι εκεί έξω. Ή, μάλλον, εκεί μέσα: στις -συμπιεζόμενες και μη- καμπίνες και όχι σε άρθρα-μαρκετινίστικες κομπίνες. Τους συναντήσαμε, τους ζήσαμε και από μέσα Μαρτίου σας τους παρουσιάζουμε αποκλειστικά και υπερήφανα.

Μέχρι τότε, πάρτε μια ιδέα από δύο χαρακτηριστικούς τύπους που πάνε Λόντον, τώρα και με Aegean.

Δεν ξέρω τι θα πείτε, εγώ πάντως πολύ γέλασα, όπως και πλείστοι άλλοι που είδαν την εν λόγω διαφήμιση μέσω web. Και με τόση διαδικτυακή προβολή, ίσως και να μη χρειάζεται καν να βγει στην τηλεόραση!

Sivilised

Και τι έχει να πει η αυτοδιαφημιζόμενη ως η πιο πολιτισμένη αεροπορική εταιρία για όλα αυτά τα περί αεροπορικού πολιτισμού;

Και μετά σου λέει ότι οι άλλοι ακόμα αγωνίζονται να βρουν τα κενά της αγοράς...

το κερασάκι στην τούρτα: οι συνεπιβάτες μας

Τέλη Φλεβάρη του 2007 στο κατάλληλο gate του Λος Άντζελες Ιντερνάσιοναλ Αίρπορτ. Επιστροφή στην Αθήνα και μετά από ένα δεκαπενθήμερο ταξίδι στην Αμερική κάτι τέτοιες βραδινές ώρες θέλει κανείς απλώς να μπει στο αεροπλάνο και να απογειωθεί. Ήρεμα και πολιτισμένα, χωρίς απρόοπτα, μπας και πάρει και κανέναν υπνάκο εν πτήσει. Η επιβίβαση γίνεται στην ώρα της, με τάξη και συνέπεια. Μπορεί σε μας τους Έλληνες να μην ταιριάζει η γερμανικού τύπου πειθαρχία, αλλά σε τέτοιες στιγμές προσωπικά την απολαμβάνω, έστω και στην ελβετική εκδοχή της. Σε τέτοιες φάσεις είναι που ξαναγυρίζουν στο μυαλό εικόνες ελληνικής επιβίβασης με τις απεγνωσμένες εκκλήσεις των υπαλλήλων στο gate που φωνάζουν τον “passenger Mr. Kathysteropoulos” ή την “passenger Mrs. Psonidou” που ξεχάστηκαν κάπου μεταξύ καφετέριας και duty free αντιστοίχως και τώρα κατευθύνονται άνετα και χαλαρά στο gate λες και δεν τρέχει τίποτα! Και μετά βρίζουμε ΟΑ και Aegean όταν υπάρχει καθυστέρηση... Είμαστε παρανοϊκός λαός τελικά…

Στο αεροπλάνο της swiss όλα κυλούσαν ομαλά. Η 26Α (παράθυρο φυσικά) με περίμενε καρτερικά με μαξιλαράκι, κουβερτούλα κλπ κι εγώ αισθανόμουν βασιλιάς στο Α340 του. Μέχρι που ανακάλυψα ότι στο 26C (δίπλα μου δηλαδή) θα συνταξίδευα...με ένα σκυλάκι. Έντεκα ωρίτσες παρέα. Και η κυρία του φαινόταν ατάραχη. Ιταλίδα μεσήλιξ (άρα πιθανότατα και με μεσογειακά νεύρα αν διαμαρτυρόμουν για κάτι), που συν τοις άλλοις δε γνώριζε ούτε λέξη αγγλικά. Σας ακούγεται εφιαλτικό; Ε, λοιπόν, ΔΕΝ ήταν! Η κυρία αποδείχθηκε συμπαθέστατη, το σκυλάκι ήσυχο και πειθαρχημένο και η πτήση κύλησε άψογα. Μέχρι που καταλήξαμε να παίζουμε στο κάθισμα λίγο πριν φτάσουμε στην Ευρώπη. Άλλη μια όψη πολιτισμού, που τελικά φαίνεται να χαρακτηρίζει τους επιβάτες κάποιων αεροπορικών εταιριών και που λείπει συστηματικά από άλλες. Σκεφτείτε το ίδιο σκηνικό σε πτήση μιας ινδικής εταιρίας...

Όχι ότι όλα είναι ρόδινα στον...«πολιτισμένο» δυτικό κόσμο μας βέβαια.

Αυτό και μια σειρά άλλα όμοια βιντεάκια που πρόσφατα παρουσίασε η Delta απλώς αναδεικνύουν μια πραγματικότητα. Στις πτήσεις του σήμερα, όπου το σέρβις περιορίζεται συχνά σε ένα γεύμα χειρότερο από φαστφουντάδικο και με άνεση που παραπέμπει στο τραπέζι του Προκρούστη, το μόνο που λείπει είναι οι κακοί συνεπιβάτες. Και μιας και οι εταιρίες έχουν μειώσει δραματικά τις υπηρεσίες ποιότητας που παρέχουν στον επιβάτη, προσπαθούν πλέον να περιορίσουν τις όποιες κακές εντυπώσεις του με το να μετακυλούν μέρος από την ευθύνη της ταλαιπωρίας του στον ίδιο.

Έχει μια λογική μεν. Ας μην τα ρίξουμε όμως όλα στις γιαγιάδες που νυστάζουν στο αεροπλάνο δε. Κάπου υπάρχει και η ξεχασμένη έννοια της άνεσης άλλωστε...

In-flight service: ο πολιτισμός των πληρωμάτων

Το ενδιάμεσο διάστημα μεταξύ απογείωσης και προσγείωσης μοιάζει με περίοδο ανακωχής πριν ή μετά τη μάχη. Η αναμονή για το check-in, το τρέξιμο στο terminal, ο εκνευρισμός μέχρι να τοποθετήσει επιτέλους ο μπροστινός τις σακούλες από το duty free στα ντουλαπάκια ώστε να περάσουμε κι εμείς στη θέση μας και άλλα τέτοια γραφικά τα έχουμε αφήσει πια στο έδαφος. Η αναμονή για τις βαλίτσες ή οι ουρές του immigration είναι ακόμα πολύ μακριά. Τώρα πετάμε.

Η απόλαυση μιας πτήσης έρχεται για πολλούς κατά βάση από δύο στοιχεία: το γαστριμαργικό (βλ. την ενότητα catering) και αυτό που σχετίζεται με την αλληλεπίδραση επιβάτη-πληρώματος. Στο τελευταίο, οι προσεγγίσεις είναι πολλές.

Π.χ. αργήσατε να εμφανιστείτε σε πτήση της British Airways και καθυστερείτε ένα ολόκληρο 767; Το πλήρωμα θα σας περιμένει στην είσοδο και θα σας βοηθήσει να κάνετε εντυπωσιακή άφιξη με ένα ζωηρότατο χειροκρότημα καλωσορίσματος. Ο προφήτης Τζέρριος το έζησε (όχι, δεν άργησε εκείνος φυσικά) και μπορεί να σας το επιβεβαιώσει. Βέβαια η ΒΑ εκπαιδεύει σοβαρά τα πληρώματά της και είναι περήφανη γι’ αυτό.

Αλλά και στην KLM περνάνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Ακόμη και τις αναταράξεις θα τις παρουσιάσουν με τρόπο. Η προϊσταμένη αναφώνησε «Get ready for your Disneyland flight!» και ο προφήτης Κανγκερλούσιος ακόμη έχει να λέει για το πόσο καλά πέρασε μαζί τους.

Εξάλλου, δε θα ξεχάσω και την αντιμετώπιση από πλήρωμα Ολυμπιακής σε επιβάτη που ήθελε να γίνει τύφλα μέσα στο Α300. Στο δεύτερο-τρίτο μπουκαλάκι κρασί του χαμογέλασαν και του είπαν ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλα ποτά διαθέσιμα στην καμπίνα, απλώς γιατί τελείωσαν. Λευκό πλην όμως αποτελεσματικό ψεμματάκι. Σε άλλες εταιρίες μπορεί και να του είχαν βγάλει τις ειδικές χειροπέδες που υπάρχουν και στις καλύτερες αεροπορικές εταιρίες/οικογένειες.

Αντιθέτως, όταν αμερικανίδα επιβάτις ζήτησε από το πλήρωμα της Air France να κρατήσει την κούπα του καφέ για λίγο ακόμα, παρά το ότι στην καμπίνα μάζευαν δίσκους, αντιμετωπίστηκε με...γαλλική "αβροφροσύνη". Της πήραν το δίσκο, της άφησαν το ποτήρι, ξύνισαν τις χαριτωμένες γαλλικές φατσούλες τους και ξεστόμισαν το ανεκδιήγητο «Σεγβίς α λα Κάγτ» (Service à la carte) με ανασηκωμένο φρύδι και ειρωνικό ύφος χιλίων καρδιναλίων, λες και της έκαναν την υπέρτατη χάρη σε ζήτημα ζωής ή θανάτου...

Και μιας και περάσαμε στο γαλλογερμανικό άξονα, έχετε δοκιμάσει ποτέ να μην κλείσετε το σκιάδιο του παραθύρου σας σε υπερατλαντική πτήση με Lufthansa όταν το πλήρωμα σάς διατάξει; Μην το κάνετε. Μαύρο φίδι που σας έφαγε. Η γερμανική πειθαρχία επιβάλει την τυφλή υπακοή σας. Είναι κι αυτό μια άποψη...

Σε τελική ανάλυση οι διαφορές εστιάζονται κυρίως στον τρόπο που η κάθε εταιρία επιβάλει την απαραίτητη πειθαρχία στις καμπίνες της. Άλλες το καταφέρνουν διακριτικά και άλλες κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να το κάνουν αδιάκριτα.

Όπως και να το κάνουμε, πάντως, όσο κι αν οι εταιρίες αγωνίζονται να περιορίσουν το interaction επιβάτη-προσωπικού με τη χρήση της τεχνολογίας, όσο κι αν διαδωθεί το e-ticket και το ηλεκτρονικό check-in, ακόμη κι αν καταργηθεί κάθε στάδιο επαφής με οποιονδήποτε άνθρωπο μέχρι την επιβίβαση, μέσα στην καμπίνα το πλήρωμα θα υπάρχει πάντα και θα καθορίζει τις εντυπώσεις του καθενός μας από κάθε ταξίδι, πολιτισμένο ή μη.

Υ.Γ. Η δημοσίευση αυτή και ιδίως το παραπάνω video είναι εξαιρετικά αφιερωμένα στο φίλο μας Σ. Ντ., μαζί με τις καλύτερες ευχές για μια συνέχεια στην καριέρα του αντάξια της αγάπης του για τον αεροπορικό χώρο γενικότερα.

Ο πολιτισμός της ασφάλειας

Το αεροπλάνο έχει τη φήμη του ασφαλέστερου μέσου μεταφοράς. Άποψη ευρέως αποδεκτή και στατιστικώς σωστή. Επειδή, λοιπόν, βασικό κομμάτι μιας πολιτισμένης μετακίνησης είναι η προϋπόθεση ότι φτάνεις σώος και αβλαβής, οι δείκτες ασφαλείας παίζουν κι αυτοί το ρόλο τους.

Το ατύχημα, βέβαια, όταν έρχεται, ως επιβάτης δεν το μυρίζεσαι εύκολα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά παραδείγματα πτήσεων που κυλούσαν άψογα μέχρι λίγο πριν την προσγείωση. Μέχρι τη στιγμή που κάτι στράβωσε. Το είδαμε να συμβαίνει στην Air France (2005, Α343, YYZ), αργότερα στην Iberia (2007, Α346, UIO) και τελευταία στην BA (2008, B772, LHR), αλλά και παλιότερα και στην ΟΑ (1997, SKG, SX-CBI).

Σε όλα αυτά τα συμβάντα επιβάτες και πλήρωμα έφτασαν στον προορισμό τους στη χειρότερη περίπτωση με κάποια επουλώσιμα σωματικά (πιθανότατα και πολλά βαθύτερα ψυχικά) τραύματα. Το ότι έζησαν, όμως, μάλλον δεν ήταν απλώς τυχαίο. Τα περιστατικά αυτά συνέβησαν σε εταιρίες με αξιοπρεπή φήμη στον τομέα της ασφάλειας. Εκπαίδευση προσωπικού από τη μια και απαιτητική σχεδίαση από την πλευρά των κατασκευαστών αεροσκαφών από την άλλη σίγουρα συντέλεσαν στο να αποτραπούν ανθρώπινες απώλειες.

Η κουλτούρα ασφάλειας είναι άλλωστε κάτι που καλλιεργείται τόσο στο αεροπορικό προσωπικό όσο και στους επιβάτες. Τα προβλήματα συχνά εμφανίζονται και προειδοποιούν όταν οι διαδικασίες χαλαρώνουν, λόγω ίσως και μιας αδικαιολόγητα αυξημένης αυτοπεποίθησης που πάντα παραμονεύει.

Ως επιβάτες δε μένουμε απέξω από αυτόν τον κανόνα. Πόσοι άραγε εντοπίζουμε την κοντινότερη έξοδο κινδύνου μπαίνοντας στο αεροπλάνο; Ή πόσοι φροντίζουμε οι αποσκευές και οι πλάτες των καθισμάτων μας να μην εμποδίζουν τη διόδο στις εξόδους του αεροσκάφους, διευκολύνοντας μια πιθανή εγκατάλειψη; Και, για να δούμε και μια άλλη πτυχή του ίδιου θέματος, πόσοι γνωρίζουμε/θυμόμαστε ότι τον καιρό που το ίχνος της VV241 έσβηνε από τα ραντάρ, η ΟΑ είχε συμφωνία code-sharing με την εν λόγω εταιρία στις πτήσεις από/προς Αθήνα;

Η ασφάλεια είναι πάντα ένα εξαιρετικά σύνθετο θέμα και ίσως προσεγγίσιμο μόνο από τους ειδικευμένους σε αυτό επαγγελματίες. Σε αυτήν όμως συμβάλλουν εν μέρει με τον τρόπο τους και οι επιβάτες της κάθε πτήσης, το προφίλ των οποίων διαφέρει αρκετά από εταιρία σε εταιρία. Ένας βαθμός γνώσης και εξοικείωσης με το χώρο μπορεί και να διευκολύνει τα πράγματα σε μια κρίσιμη στιγμή.

Για πιο ακραίες περιπτώσεις, υπάρχουν και σεμινάρια επιβίωσης.

Ο πολιτισμός του seat pitch

Διάβασα πρόσφατα ότι η MIG ετοιμάζεται να μπει στον ελληνικό αεροπορικό χώρο με δυναμικό τρόπο. Οι προβλέψεις των προφητών μπορεί και να επαληθευτούν τελικά, σκέφτηκα, και ήρθε η ώρα να πάμε παρακάτω. Και να πιάσουμε το θέμα «άνεση» ή, πιο συγκεκριμένα, το θέμα «σιτ πιτς».

Όταν στην Ελλάδα πετούσαν ακόμη τα τιμημένα και θρυλικά 717 της ΟΑ, η επιλογή ήταν μία: έκλεινες ΟΑ και καθόσουν μπροστά. Καθόσουν κανονικά ή σταυροπόδι, διάβαζες, έτρωγες, έκανες πικ νικ, έκανες την πρωινή σου γυμναστική ή και τζόκινγκ ακόμα και όλα αυτά από την άνεση του καθίσματός σου. Ο χώρος έφτανε για όλα. Φήμες ότι μικρότεροι επιβάτες έπαιζαν ακόμη και «μήλα» στη σειρά 09 ελέγχονται ως ανακριβείς, αν και μάλλον κι αυτό εφικτό θα ήταν.


Ύστερα τα 717 αποχώρησαν κι έπεσε μαρασμός. Ήταν σα να παίρνεις από μικρό παιδί το αγαπημένο του παιχνίδι. Η θεία Aegean μας έφερε γυαλιστερά, φρέσκα και λαχταριστά Α320, αλλά στην άνεση μάς πήγε πίσω. Δε λέω, έκαναν τα πάντα οι άνθρωποι, μέχρι και λεπτότερα καθίσματα έβαλαν, αλλά με 168 θέσεις το αποτέλεσμα είναι πολύ μέτριο.


Όχι ότι οι ξένοι φίλοι και παντοτινοί μας ταξιδιωτικοί σύμμαχοι είναι καλύτεροι δηλαδή. Η Air France και πολλές θέσεις βάζει και τα λεπτά καθίσματα δε θέλει. Έχει βέβαια ειδικό τμήμα της μπροστινής καμπίνας στην Οικονομική των Α32S όπου τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, αλλά εκεί κάθονται όσοι για να μπουν στην Οικονομική έκαναν οικονομίες από καιρό. Δίκαιο μου ακούγεται παρόλα αυτά.


Αλλά και στην Business θαύματα δε γίνονται. Πάρτε για παράδειγμα τις μπροστινές θέσεις στην καμπίνα της Malev. Και πληρώνεις και ζαρώνεις (στο -φαρδύτερο κατά τα άλλα- κάθισμα).


Υπάρχουν, όμως, κάποιες μικρές, απλές και εφαρμόσιμες ιδέες που μπορούν να κάνουν τον επιβάτη ευτυχισμένο. Τόσο απλές, όσο και η μετακίνηση της θήκης των περιοδικών ψηλά, ώστε να μένει περισσότερος χώρος για τα γόνατα. Το σκέφτηκαν κάπου μεταξύ Airbus και Recaro και το βλέπουμε στη Swiss. Έξυπνο, αποτελεσματικό και πάντα στην Economy.


Ένα αντίστοιχο καλπάκι εφαρμόζει η Swiss και στις καμπίνες των Α340 της. Όταν ο μπροστινός ρίχνει την πλάτη του καθίσματός του, μετακινείται συγχρόνως προς τα εμπρός και το οριζόντιο τμήμα του καθίσματος. Έτσι, το seat pitch για τον όπισθεν καθήμενο αυξάνεται και η γκρίνια μειώνεται. Το δοκίμασα και δουλεύει. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι είναι αντίστοιχο του seat pitch της Thai, που οι φήμες φέρουν ως εξαιρετικό (34άρι σε ίντσες μου λένε, αλλά προτιμώ να κρατήσω μικρό καλάθι). Η πράξη απέδειξε ότι ήταν απλώς φυσιολογικά επαρκές. Καλό μεν, όχι και κάτι το ιδιαίτερο δε.


Και κλείνουμε με τον εφιάλτη του Οικονομικού ταξιδιώτη, την Νο.1 απειλή της άνεσης (και των κρατικών αερομεταφορέων): τις low cost! Οι επιφυλάξεις πολλές, αλλά οι ναύλοι πεσμένοι, για να ρέουν ασταμάτητα οι ορδές των ταξιδιωτών που δε θέλουν να κλαίνε τα ευρώ τους. Σε κάποιες από αυτές, δε θα κλάψουν ούτε για το μηνίσκο τους, αρκεί να έχουν μυριστεί το κόλπο: πολλές low cost αυξάνουν την απόσταση ανάμεσα στα καθίσματα όσο πιο πίσω καθίσει κανείς στην καμπίνα. Η JetBlue το είχε ανακοινώσει εξαρχής (αν και μετά άλλαξε ρότα), ενώ και η Easyjet φαίνεται ότι σε κάποιο βαθμό το εφαρμόζει. Εδώ η σειρά 19 στα Α319 τους (που δεν είναι έξοδος κινδύνου):


Το κόλπο αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο. Υιοθετήθηκε για να επιταχύνει την επιβίβαση, μιας και στο άψε σβήσε του άτακτου boarding όλοι τρέχουν να κάτσουν όπου προλάβουν, με αποτέλεσμα να μπαστακώνονται στις μπροστινές θέσεις, εμποδίζοντας τους υπόλοιπους επιβάτες και καθυστερώντας τη διαδικασία αναχώρησης. Και επειδή τα ευρώ ξοδεύονται όσο το αεροπλάνο μένει στο έδαφος, αντί για το σύνθημα «παλουκωθείτε γιατί χανόμαστε», προσφέρουν μεγαλύτερη άνεση σε όσους τρέξουν προς τα πίσω. Κι έτσι, όλοι είναι χαρούμενοι.

Άλλωστε, τα κόλπα πολλοί εμίσησαν. Το καλό seat pitch κανείς.

αεροπορικός καζαμίας, μέρος γ'

Έβαλε ψύχρα και οι προηγούμενες προβλέψεις με έβαλαν σε σκέψεις. Τις έθεσα υπόψη του προφήτη που ήρθε από το κρύο.

-Καλησπέρα προφήτη Κανγκερλούσιε. Θέλω να μάθω…
για να πάρω και από εκείνον τη γνωστή πλέον, στανταρισμένη κατά το προφητικό ISO απάντηση:
-Άσε, ξέρω. Τι προφήτης είμαι εξάλλου;
Και μέσα σε ένα κλίμα πολικής μυσταγωγίας, βόρεια του Αρκτικού Κύκλου, στο μακρυνό εξωτικό Kangerlussuaq, η Aurora Borealis και τα contrails των υπερατλαντικών κύκλων μίλησαν στους σαμάνους Ίνουιτ, οι οποίοι όπλιζαν το στόμα του προφήτη Κανγκερλούσιου με τις δικές του προβλέψεις για το μέλλον.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Ο Λιακόπουλος αποκαλύπτει έναν από τους λόγους της κακοδαιμονίας που έχει χτυπήσει τις ΟΑ. Πρόκειται για τους Ελ, οι οποίοι λυμαίνονται το κτίριο της Συγγρού, καθώς και τις τάξεις των πληρωμάτων καμπίνας. Ο Λιακόπουλος αποκαλύπτει πως η διάσημη πρώην ιπταμένη των ΟΑ, ΕΛ-ισάβετ Πιταούλη ανήκει στο ξανθό γένος των ΕΛ και είχε εκπαιδευτεί αρχικά ως πλήρωμα καμπίνας των “χανεμπού”, πάνω στα οποία αναγραφόταν με “Δελφικό” Ε το όνομα ΕΛ-ΕΥΘΕΡΙΑ. Η διοίκηση των ΟΑ αποφασίζει την υποχρεωτική συνταξιοδότηση όλων των υπαλλήλων, των οποίων το όνομα αρχίζει από “Ελ “, απαγορεύει στην Έλ-λη Κοκκίνου να επιβιβάζεται στα αεροσκάφη της και ασκεί πιέσεις για μετονομασία του ΕΛ-ΒενιζΕΛος σε KOROPI NORTH.

Στα πλαίσια της 7th freedom, η ΑΙΓΑΙΟΥ, ανακοινώνει την έναρξη πτήσεων από Ελ-σίνκι προς Μπ-Ελ-φαστ


ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Παραδόξως, οι πληρότητες των αεροσκαφών των ΟΑ αρχίζουν να βελτιώνονται. Σε αυτό συντελεί το Πατρινό Καρναβάλι και η έναρξη εποχικών δρομολογίων προς Άραξο με τα Α340. Για πρώτη φορά μετά τον Άγιο Βασίλη του 2004, οι ΟΑ στολίζουν τα ιδιόκτητα 734 και τα ΑΤR με το βασιλιά Καρνάβαλο, ενώ τα Dash παίρνουν livery χαρταετού.

Η Σταρ Αλλάιανς αρχίζει και φλερτάρει έντονα με τις ΟΑ, θεωρώντας πως μετά την επικείμενη ένταξη της Ίτζυπταιρ, οι ΟΑ θα μπορούσαν να αναβαθμίσουν ιδιαίτερα την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών της Συμμαχίας.

ΜΑΡΤΙΟΣ
Είναι γεγονός! Ο Μάρτης-γδάρτης ήρθε και οι ΟΑ δεν έχουν ακόμη φροντίσει για την αύξηση του μεγέθους του στόλου τους, εν όψει του θερινού προγράμματος. Την ίδια στιγμή σαν κεραυνός πέφτει η είδηση της απόκτησης πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της Λουφτχάνσα από την Ryanair. Η Λουφτχάνσα διαψεύδει το γεγονός, αν και παράλληλα μεταφέρει το σύνολο των πτήσεων της στο Frankfurt Hahn και στο Friedrichshafen. Από τη μείωση των εξόδων της σκοπεύει να αγοράσει τις ΟΑ και να τις ονομάσει GRIECHISCHE LH GmbH.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ:
Κυριολεκτικά στο παραπεντε, η ΟΑ σώζεται από την εξαγορά και εντάσσει wet lease Τουπόλεφ 204 και Ιλιούσιν-96-300. Το τελευταίο, αποτελεί ηχηρό ράπισμα προς τις Κασσάνδρες που κινδυνολογούσαν κάνοντας λόγο για μισθωμένα Α320 της MyAir και 757 της UPS. Τα νέα πληρώματα προέρχονται από τη Βλαδιβοστόκ Άβια και την Κρας Αιρ και οι πτήσεις των επιβατών των ΟΑ αποκτούν νέο ενδιαφέρον. Σε μία κίνηση ΜΑΤ, οι ΟΑ αποφασίζουν πως φτάνει πια με τους Σκανδιναβούς ξανθόψειρες και ξεκινάει τις καθημερινές πτήσεις προς Kangerlussuaq μέσω Κοπεγχάγης.

Η Αλιτάλια μεταφέρει το χαμπ του Μαλπένσα στο Τσιαμπίνο. Το Φιουμιτσίνο παραμένει ως έχει

ΜΑΪΟΣ
Το λιώσιμο των πάγων, το ντοκυμαντέρ της Τσόκλη στη Γροιλανδία και οι νέες πτήσεις των ΟΑ προς τα κει, έχουν σαν αποτέλεσμα τη μαζική μετακίνηση ορδών ελληναράδων προς την Αρκτική. Τα αεροπλάνα της AirGreenland πρασινίζουν από το κακό τους, ενώ οι ΟΑ βάφουν το ένα από τα Ilyushin 96-300 σε μπλε livery με άσπρες βούλες στην ουρά. H CSA χάνει το κερδοφόρο δρομολόγιο της Πράγας, μια και κανένας δεν πετάει πια προς Πράγα. Η Ετζίαν βλέπει τις νέες πληρότητες στο δρομολόγιο της Γροιλανδίας και αποφασίζει αντεπίθεση-φασόν, βγάζοντας Ε-ticket με €39 ανα διαδρομή. Πόλεμος στην Αρκτική, η οποία ποτέ δεν είχε δει τέτοιες τιμες.

Η Iranair ξεκινάει πτήσεις προς Αβάνα με το 747SP της.

Τα χάρτινα εισιτήρια καταργούνται οριστικά. Επόμενος στόχος της ΙΑΤΑ: η παγκόσμια κατάργηση των in-flight περιοδικών.


ΙΟΥΝΙΟΣ
ΣΟΚ! Η AirGreenland παίρνει τα επιδοτούμενα δρομολόγια του Αιγαίου και εφαρμόζει την τιμολογιακή της πολιτική. Κάθε εσωτερική πτήση κοστίζει €200 και είναι non-refundable και non-changeable...
Η Λουφτχάνσα ζητάει επιτακτικά από την Α3 να σταματήσει αμέσως την ανανέωση του στόλου της. Δεν είναι δυνατόν να πετούν οι επιβάτες της Σταρ με την Ίτζυπταιρ και να μπαίνουν μετά σε νέα αεροσκάφη της Α3. Η άρον-άρον επιστροφή του SX-BTO είναι γεγονός.

ΙΟΥΛΙΟΣ
Καταμεσής καλοκαιριού, η ΟΑ αποφασίζει να αναβαθμίσει τις προσφερόμενες υπηρεσίες της. Στα πλαίσια αυτής της αναβίωσης και εξύψωσης του μορφωτικού επιπέδου του επιβατικού κοινού, στο εξής θα προσφέρει βιβλία πρώην υπαλλήλων της εταιρίας. Το “10 Χρόνια και 54 ημέρες” της Δήμητρας Λιάνη-Παπανδρέου, και τα “Μία Αεροσυνοδός θυμάται” και “Εγώ, Εσύ, Αυτός, η Άλλη και οι Άλλoι” της Ελισάβετ Πιταούλη γίνονται μπεστ σέλλερς των Αιθέρων. Η Ρούλα Βροχοπούλου βγαίνει μαζί με την Αθήνη Τσούνη στα μεσημεριανάδικα για να ξεφτυλίσουν τις συγγραφείς των αιθέρων.


ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
“Αύγουστε καλέ μου μήνα νά 'σουν δυο φορές το χρόνο” λέει η παροιμία, αν και αυτό που γίνεται είναι απίστευτο: ενώ το σύνολο του προσωπικού των ΟΑ έχει μοιραστεί σε Πιταουλικούς, Βροχοπουλικούς και Λιανο-παπανδρεϊκούς, η κυβέρνηση βρίσκει την ευκαιρία και μετοχοποιεί την ΟΑ. Σε πείσμα όλων των προβλέψεων, το πλειοψηφικό πακέτο δεν καταλήγει ούτε στα χέρια της Βιβάρτια, ούτε της Λουφτχάνζας, αλλά της μπουτανέζικης Druk Air και της νεπαλέζικης Nepal Airlines. Το δρομολόγιο ΠΑΡΙΣΙ-ΠΑΡΟΣ-ΠΑΡΟ είναι πλέον γεγονός! Η εταιρεία ξεκινάει απ' ευθείας πτήσεις από Αθήνα προς Κατμαντού και από εκεί προς Ουλάν Μπατόρ με σλόγκαν το ΚΑΤΜΑΝΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ!

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Ανοίγουν τα σχολεία, οι φοιτητές ετοιμάζονται να πετάξουν προς τις επαρχίες της Γηραιάς Αλβιώνας όταν σαν κεραυνός εν αιθρία πέφτει μία ακολουθία ατυχημάτων που οφείλεται στα υποπόδια των 767 και των κανατών του καφέ των 320 της Μπρίτις Έργουεϊς. Η ΕΕ αποφασίζει την καθήλωση όλων των 767 και 320 των εταιρειών των χωρών-μελών, μέχρι να διαλευκανθεί το μυστήριο. Θριαμβεύτρια και πάλι η ΟΑ που δεν διαθέτει κανέναν από τους ανωτέρω τύπους. Το Λονδίνο είναι πλέον ελληνική υπόθεση. Ο Stelios έχει ήδη αποσυρθεί από την Αθήνα. Η ΙΑΤΑ βραβεύει το LGAV σαν το καλύτερο βαλκανικό αεροδρόμιο με περισσότερες από 23 γέφυρες επιβίβασης και με τουλάχιστον δύο διαδρόμους που διαθέτουν προσανατολισμό 03. H Χόχτιφ πανηγυρίζει ενώ η Tepe Akfen Vienna, λειτουργός του αεροδρομιου Atatürk, κατηγορεί την ΙΑΤΑ για φωτογραφικό διαγωνισμό.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
Η Ryanair ανακοινώνει πως προτίθεται να εγκαινιάσει πτήσεις από το hub της Αθήνας (GPA) προς: Παρίσι (CER), Στοκχόλμη(KRN), Ελσίνκι (MHQ), Λονδίνο(NCL), Βαρκελώνη(REU). Οι ελληναράδες αγοράζουν εισιτήρια μη γνωρίζοντας πού βρίσκονται τα αεροδρόμια στα οποία πετάει η Ryanair. Σύντομα, το Χερβούργο της Γαλλίας, η Κιρούνα της Σουηδίας και η Μαρίεχαμν του Αρχιπελάγους Αχβενανμάα στη Φινλανδία γεμίζουν ελληναράδες που ψάχνουν να βρούν τον Πύργο του Άιφελ, τη Γκάμλα Σταν και το Μνημείο του Σιμπέλιους αντίστοιχα...

Η Druk-OA ανοίγει βάση στο Paro και ξεκινάει πτήσεις προς Αυστραλία, Νότιο Αφρική και Άπω Ανατολή με τα Ιλ-96 (τα οποία επέστρεψαν από το εποχικό δρομολόγιο του Kangerlussuaq) καθώς και με τα νέα ΙΛ96 που νοίκιασε από την Cubana, μέχρι να παραλάβει τα 6 787 που περιμένει. Οι μέρες της Έμιρατς και της Κατάρ είναι μετρημένες!

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
To Icarus γίνεται επίσημο πρόγραμμα μιλίων για τη Druk-OA, και της Nepal Airlines. Οι Κυπριακές Αερογραμμές αποφασίζουν να πράξουν το ίδιο, έχοντας πειστεί ότι το μοντέλο συγχώνευσης τύπου ΟΑ θα επιφέρει τη σωτηρία. Έτσι ιδρύεται μία νέα συμμαχία που φέρνει τα πάνω κάτω στη Μέση Ανατολή: H Selam-Shalom-Halloummi έχει μέλη τις Κυπριακές, την Ελ-Αλ, την ΙρανΑιρ και τη ΜΕΑ. Η αεροπορική συμμαχία αναπόφευκτα φέρνει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Οι πτήσεις Τελ Αβίβ-Τεχεράνη μέσω Λάρνακας είναι εφικτές με εταιρίες χωρών που μέχρι τότε ήταν εχθρικές. Η Selam-Shalom-Halloummi αναζητάει μέλος-έρεισμα στη Νότιο Αμερική, και το βρίσκει στην Conviasa. Όλες οι πτήσεις της Conviasa είναι code-shared με τις CY.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Η Druk-OA ανακηρύσσεται εταιρία της χρονιάς, έχοντας κερδίσει τη μερίδα του λέοντος στις αγορές στις οποίες δραστηριοποιείται. Η Έμιρατς βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, και η Turkish Airlines εξαγοράζεται από την κοινοπραξία Ετζίαν-ΜΙΑΤ Mongolian Airlines. Οι πατατοσαλάτες που μέχρι τότε σερβίρονταν μόνο στις πτήσεις της Α3, φτάνουν πλέον και στην τελευταία τουρκική πόλη που διαθέτει αεροδρόμιο αλλά και τις στέππες της Μογγολίας. Το Sabiha Gökçen γίνεται hub της Ετζίαν Τουρκίας, η οποία βάφει τα ex-THY αεροσκάφη με eurowhite άτρακτο, κόκκινα γλαροπούλια και τίτλους EGE HAVA YOLLARI. To όνειρο της Α3 να πετάξει στην Κωνσταντινούπολη έγινε πραγματικότητα και ο Φραν επιστρέφει στη Ρούλα Βροχοπούλου. Μετά από δημοσκόπηση σε γνωστή μεσημεριανή τηλεοπτική εκπομπή, οι Έλληνες δηλώνουν ότι ήρθε πλέον η ώρα να εγκαινιαστεί και η γραμμή προς τα Τίρανα, η παρουσιάστρια συμφωνεί και η ζωή συνεχίζεται.

Εξακολουθούσε να κάνει κρύο την ώρα που αποχωρούσα από τη σκηνή του προφήτη, ευχαριστώντας θερμά και εκείνον για τις προβλέψεις-προϊόν της δικής του ανώτερης πνευματικής ικανότητας. Αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να επιστρέψω. Στο μέλλον...

αεροπορικός καζαμίας, μέρος β'

Οι αναζητήσεις μου δεν περιορίστηκαν εκεί. Κατά βάθος, ήθελα και μια δεύτερη γνώμη.

-Καλησπέρα προφήτη Οβελίκιε. Θέλω να μάθω…
-Άσε, ξέρω, μου είπε. Τι προφήτης είμαι εξάλλου;
Και άρχισε να μου αποκαλύπτει κι εκείνος το μέλλον.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Η χρονιά ξεκινά με την απόπειρα επιθετικής εξαγοράς της Ετζίαν από τη MIG. Όμως οι Άραβες που έστειλε να κάνουν το κονέ κατεβαίνουν σε λάθος στάση του shuttle και εξαγοράζουν κατά λάθος το 19,99999999% της Ολυμπιακής. Ο Αλογοσκούφης, σε μια προσπάθεια να την ξεφορτωθεί εντελώς, περνάει νόμο που απαγορεύει την εξαγορά ποσοστού λιγότερου από το 100% οποιασδήποτε εταιρίας πετάει στην Ελλάδα, έχει έβλημα κύκλους και χρέη πάνω από 2,5 δις ευρώ. Η μετοχή της MIG καταρρέει.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Οι πιλότοι της Αιγαίου εξεγείρονται και απεργούν με βασικό αίτημα την εξομοίωση των ωρών πτήσεώς τους με εκείνες της ΟΑ. Ο Θ. Β. υποχωρεί και ικανοποιεί τα αιτήματά τους με αποτέλεσμα τα αεροσκάφη της να είναι παρκαρισμένα πια σε όλο το αεροδρόμιο και το προσωπικό να περιφέρεται στο lounge πίνοντας όλη την ξεθυμασμένη κόκα-κόλα. Στην ΟΑ κανείς δεν καταλαβαίνει ότι το έτος είναι δίσεκτο και την 29η Φεβρουαρίου εκτελούνται οι πτήσεις της 1ης Μαρτίου. Οι συνδικαλιστές της κατηγορούν τον Θ. Β. για το μπέρδεμα και καλούν τους συναδέλφους τους σε στάση εργασίας.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Πιλότοι των 717 της ΟΑ, οι οποίοι βρίσκονται σε μόνιμες πληρωμένες διακοπές, καταφέρνουν να φωτογραφίσουν τον Ζακ Μπαρό στη Μπόρα-Μπόρα να βουτάει γυμνός στη θάλασσα από το κότερο του Κωστή Χατζιδάκη. Ο Λαζόπουλος παρουσιάζει τις φωτογραφίες στο σόου του με το κεφάλι του Μπαρό στο σώμα του μακάκα και το κεφάλι του Χατζιδάκη στο σώμα του Καρβέλα. Οι φωτό αναδημοσιεύονται στο μπλογκ της Δήμητρας Λιάνη η οποία σχολιάζει "Αυτά δεν θα συνέβαιναν ποτέ αν κάποιοι δεν είχαν προδώσει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Επίσης πωλούνται μεζονέτες σε τιμή ευκαιρίας. Τηλέφωνο 69..."

ΜΑΡΤΙΟΣ
Το υπουργείο Οικονομίας αποφασίζει να εκμεταλλευτεί τις αυξημένες μεταφορικές ικανότητες των Α340 που κατέχει και τα χρησιμοποιεί για να μεταφέρει ψηφοφόρους απο το Βατούμι, το Σοχούμι και το Χαλούμι. Οι συνδικαλιστές της ΟΑ υποχρεώνουν τους ομογενείς να ψηφίσουν και στις αρχαιρεσίες της ΟΣΠΑ. Οι υπάλληλοι της Αιγαίου κλείνουν το διάδρομο του Ελ Βεν για τρεις ώρες αλλά δεν το καταλαβαίνει κανείς καθώς δεν έφυγε ούτε ήρθε κανένα αεροσκάφος λόγω μειωμένης κίνησης. Ο Θ. Β. αρχίζει να φορά μαύρα γυαλιά με χοντρό σκελετό. Η MIG τοποθετεί στο ΔΣ της ΟΑ έναν Άραβα με κελεμπία.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις, εξαντλητικό παζάρι και αιματηρή αντιπαράθεση με την ΕΕ, λύνεται επιτέλους το πρόβλημα που επί δεκαετίες ταλάνιζε τον εθνικό μας αερομεταφορέα. Γεμάτοι χαρά οι εργαζόμενοι της ΟΑ βγαίνουν στους τροχοδρόμους πανηγυρίζοντας την τρίμηνη αναβολή των πτήσεων της Ryanair στην Αθήνα. Αμέσως μετά κλείνουν την εταιρία για Πάσχα. Ο Άραβας του ΔΣ συλλαμβάνεται στο αεροδρόμιο ως ύποπτος. Ο Θ. Β. αποκτά γκριζόασπρα μαλλιά και πούρο, αγοράζει ένα νησί και το ονομάζει Αιγόκερω.

ΜΑΪΟΣ
Ο Γιώργος Αλογοσκούφης πουλάει δύο Α340 και αγοράζει από τον Αμπράμοβιτς ένα κότερο που χωράει και τους 27 επιτρόπους της ΕΕ. Με μισή κρουαζιέρα στον Αργοσαρωνικό, πετυχαίνει τη συνέχιση της λειτουργίας της ΟΑ, την έξωση της MIG από τον ΟΤΕ και την εισδοχή της Ινδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι φιλοξενούμενοι του Μαγγίνα νομιμοποιούνται σε μια νύχτα. Ο Άραβας του ΔΣ μεταφέρεται στο Γκουντανάμο και η ΟΑ ξεκινά απ’ ευθείας πτήσεις με τις φυλακές. Ο Θ. Β. αγοράζει θαλαμηγό και την ονομάζει Χριστίνα.

ΙΟΥΝΙΟΣ
Οι συνδικαλιστές της ΟΑ απαντούν θετικά στην πρόταση του Στέφανου Μάνου και αναλαμβάνουν οι ίδιοι τις τύχες της εταιρίας. Σχηματίζουν διοίκηση και ξεκινούν διαφημιστική καμπάνια η οποία, απαντώντας στο σλόγκαν "Ετζίαν Έρλαϊνς, Πολιτισμός", γεμίζει την Αθήνα με αφίσες "Ολυμπιακές Αερογραμμές. Σταρχιδισμός". Στο μεταξύ έχει μπει το καλοκαίρι και το 75% του προσωπικού λείπει με άδεια. Αντικαθίσταται όμως αμέσως με τα παιδιά, τα ξαδέλφια και τους κουμπάρους του προσωπικού καθώς και με ψηφοφόρους με συστατικές επιστολές της Κατερίνας Παπακώστα. O Άραβας του ΔΣ απολύεται από την ΟΑ και αναλαμβάνει εκπαιδευτής πιλότων στους κρατούμενους. Ο Θ. Β. χωρίζει τη γυναίκα του και παντρεύεται σοπράνο.

ΙΟΥΛΙΟΣ
Η Αιγαίου παραλαμβάνει πέντε Α321 και η ΟΑ (για σπάσιμο) νοικιάζει με wet lease τέσσερα Α330. Ο Θ. Β. αντεπιτίθεται και παραγγέλνει Α340-500 και (για αντίποινα) ο Πατέστος απειλεί να φέρει Α380. Στο airliners.gr δημοσιεύεται trip report του captain jumbo με τίτλο “ATH-FRA-GIG-EZE-SCL-IPC-PPG-PPT-SUV-MFM-BLR-ISB-THR-VOG-PRN-ATH” με τους συνταξιδιώτες του να κάνουν παρόμοια διαδρομή με άλλες εταιρίες και άλλες μέρες και ώρες μόνο και μόνο για να συγκρίνουν τις υπηρεσίες. Επιστρέφουν κατάκοποι, με σύνδρομο οικονομικής θέσης, εγκαταλείπουν το χόμπι και ιδρύουν το σύλλογο “Προσγείωση”.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Το σκάφος των πιλότων των 717 αναποδογυρίζει στον Ινδικό Ωκεανό και ο Μπαρό τους μαζεύει στο κότερο. Οι πιλότοι κρυολογούν, απαιτούν και παίρνουν επίδομα ασθένειας τριπλάσιο του μισθού τους και ο Μπαρό τους κλείνει στο μπαλαούρο μέχρις ότου συνετιστούν και ενδώσουν στις πιέσεις του για κλείσιμο της ΟΑ. Εκείνοι παθαίνουν το σύνδρομο της Στοκχόλμης και παίρνουν έξτρα επίδομα ψυχικών ασθενειών. Τελικά ο Μπαρό τους απιβιβάζει στη Βομβάη όπου όλοι μαζί αγοράζουν έναν πύργο ενός πρώην μαχαραγιά στο Παντζάμπ της Ινδίας και εισπράτουν επίδομα εκτός έδρας. Η ΟΑ εγκαινιάζει απ’ ευθείας γραμμή για να τους μεταφέρει δωρεάν.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Η Virgin Atlantic κάνει επίσημη πρόταση στην τεχνική βάση της ΟΑ να αναλάβει τη συντήρηση των Α380. Η διοίκηση αρνείται γιατί το υπόστεγο έχει μετατραπεί σε συνεργείο και πάρκινγκ των υπαλλήλων. Τελικά δέχονται όταν o Μπράνσον τους λέει ότι τα Α380 του έχουν τζακούζι. Οι συνδικαλιστές διαρρέουν τη φήμη ότι για την ΟΑ ενδιαφέρεται ο σουλτάνος του Μπρουνέι. Φτάνουν οι πρώτοι χειριστές από το Γκουαντανάμο φορώντας T-shirts “TNT Airlines” αλλά λόγω εσωτερικού κανονισμού βγαίνουν αμέσως στη σύνταξη. Η εταιρία αναγκάζεται να κάνει κι άλλες προσλήψεις. Ο Θ. Β. εγκαταλείπει τη σοπράνο και παντρεύεται τη Νάνσι Ρίγκαν.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
Το προσωπικό είναι πια τόσο υπεράριθμο που κάθε πτήση απασχολεί 166 άτομα οι οποίοι, ελλείψει χώρου, καταλαμβάνουν όλες τις θέσεις στα 737 αρνούμενοι να μπουν στο κόκπιτ. Τα αεροσκάφη τα πετούν επιβάτες με εμπειρία στο Microsoft Flight Simulator. Οι χειριστές των 717 την έχουν αράξει στο Skyview. Ο Θ. Β. παραλαμβάνει πανευτυχής τα 345 και τα δρομολογεί αμέσως στη γραμμή της Θεσσαλονίκης με το σλόγκαν “Θέλω να πετάξω ψώρα”. Ο Μπράνσον έρχεται να τσεκάρει τα 380 του και πέφτει πάνω σε γύρισμα βιντεο-κλιπ του Βέρτη μέσα στο τζακούζι. Ο Σαμ Τσούι φωτογραφίζει τα πάντα από αερόστατο.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Το κότερο του Μπαρό αράζει στη Ζέα και από μέσα βγαίνουν ο Αλογοσκούφης, ο Λαζόπουλος, ο Μάικ Ο’ Λίρι και η Κάρλα Μπρούνι. Οι φήμες οργιάζουν. “Ο Κοντομηνάς θέλει την Ερ Φρανς” γράφουν τα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων ενώ η Απογευματινή προαναγγέλλει αυξήσεις στους απόστρατους και προσλήψεις στο δημόσιο. Η Hola νοικιάζει στην ΟΑ τέσσερα 787 χωρίς κινητήρες τα οποία η ΟΑ δωρίζει στον ΠΟΛΚΕΟΑ για την έκδοση λευκώματος. Ο ΠΟΛΚΕΟΑ τυπώνει σε ιλουστρασιόν χαρτί όλο το airliners.net και πουλάει το λεύκωμα 1500 ευρώ τη σελίδα. Ο Θ. Β. δηλώνει ότι η Αιγαίου είναι ένας κουβάς με σκατά.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Απηυδησμένοι απο την πολυκοσμία (στο Ελ Βεν κατοικούν πια 35.000 υπάλληλοι με τις οικογένειές τους), οι εργαζόμενοι της ΟΑ αποφασίζουν και πετυχαίνουν να πουλήσουν την εταιρία στην Αθηνά Ωνάση. Στις 31 Δεκεμβρίου υπογράφεται η παραχώρησή της σε μια εταιρία με έδρα τον Παναμά η οποία την μεταβιβάζει αμέσως σε μια υπεράκτια της Λιβερίας η οποία την πουλάει πάραυτα στο ελληνικό δημόσιο γιατί στο μεταξύ προκηρύχθηκαν εκλογές. Μέσα στη σύγχυση ο Αλογοσκούφης αγοράζει κατά λάθος και την Ετζίαν και έτσι η Ελλάδα βρίσκεται ξαφνικά με δύο εθνικούς αερομεταφορείς από τους οποίους δεν μπορεί να απολύσει κανέναν. Στο μεταξύ ο Ζακ Μπαρό εγκαταλείπει την πολιτική, γίνεται πρόεδρος στην Αλιτάλια και πετυχαίνει τριπλή συγχώνευση AZ-A3-OA δημιουργώντας τη μεγαλύτερη προβληματική αεροπορική εταιρία του κόσμου. Απαντώντας σε γκάλοπ οι Έλληνες δηλώνουν περήφανοι για το γεγονός και η ζωή συνεχίζεται.

Ολοκλήρωσε και έμεινα ακόμη πιο προβληματισμένος.
-Μα είναι δυνατό να συμβούν αυτά τα πράγματα προφήτη Οβελίκιε; ρώτησα. Έχουμε ήδη 18 Γενάρη!
-Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι, μου απάντησε.
-Οι Ρωμιοί εννοείτε.
-Γουατέβερ, αποκρίθηκε και ακούστηκε ένα βαρύγδουπο «Γντουπ»
-Τι ήταν αυτό; απόρρησα
-Έπεσε η δισέλιδη task list μου, μου είπε.

Δεν ήξερα αν μπορούσα να αντέξω κι άλλα οράματα.

Ευχαρίστησα και πάλι θερμά τους προφήτες Τζέρριο και Οβελίκιο για τις προβλέψεις τους που είναι άλλωστε αποτέλεσμα της δικής τους ενόρασης και καταγράφηκαν αποκλειστικά για το μπλογκ τούτο.

Αποχώρησα για να κάνω ένα κρύο μπάνιο και να ξυπνήσω. Οι μελλοντολόγοι μας, πάντως, έχουν χιούμορ, σκεφτόμουν... Είναι κι αυτό ένα στοιχείο πολιτισμού.